مقایسه کارایی برخی قارچ کش ها و ترکیبات غیر سمی در کنترل بیماری بلایت زودرس سیب زمینی

بیماری بلایت زودرس سیب زمینی توسط قارچ های Alternaria solani و A. alternata ایجاد می شود. میزان خسارت این بیماری بسیار متغیر و بین %78-5 گزارش شده است. در این پژوهش، تاثیر ترکیبات پروپاموکارب + فنامیدون SC45%، کلرتالونیل WP75%، آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول SC32.5%، بوسکالید + پیراکلوستروبین WG33.4%، سیموکسانیل + هیدروکسید مس، بیکربنات سدیم، کلرید کلسیم، ترکیبات بیولوژیک کانگ می و پارس باسیل در کنترل بیماری در آزمایشگاه و گلخانه مورد مقایسه قرار گرفت. به طورکلی، تمام ترکیبات در مقایسه با شاهد، باعث کاهش رشد میسلیومی دو گونه آلترناریا شدند. بیشترین تاثیر در کاهش رشد میسلیومی A. alternata مربوط به آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول با غلظت 30 پی پی ام و بوسکالید + پیراکلوستروبین با غلظت 100 پی پی ام بود. سیموکسانیل + هیدروکسید مس با دو غلظت 150 و 200 پی پی ام تنها پنج درصد باعث کاهش رشد میسلیومی این گونه شد. در بررسی های گلخانه ای، آزوکسی استروبین+ دیفنوکونازول با غلظت یک در هزار موثرترین و پارس باسیل نیز با غلظت یک درصد، کم اثرترین ترکیب در کاهش شاخص شدت بیماری ناشی از A. alternata بودند. در مورد A. solani، آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول با غلظت 30 پی پی ام، بیکربنات سدیم با غلظت 20000 پی پی ام و بوسکالید+ پیراکلوستروبین با غلظت 100 پی پی ام باعث کاهش %99 رشد میسلیوم شدند. سیموکسانیل + هیدروکسید مس با دو غلظت 150 و 200 پی پی ام به عنوان کم اثرترین ترکیب، حدود %26 مانع از رشد میسلیوم این گونه شد. در گلخانه نیز، آزوکسی استروبین + دیفنوکونازول با غلظت یک در هزار و بوسکالید + پیراکلوستروبین با غلظت 5/0 در هزار باعث کاهش %100 شاخص شدت بیماری ناشی از A. solani شدند. کانگ می با غلظت یک درصد، تنها پنج درصد شاخص شدت بیماری را کم کرد و در عین حال با تیمار شاهد اختلاف معنی داری داشت.