رابطه سن و سبک یادگیری دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون؛ نقش تعدیل کننده جنسیت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده جنسیت در رابطه میان سن و سبک یادگیری در دانش‏آموزان آهسته گام با نشانگان داون انجام شد. روش پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی و از نوع تحقیقات پیمایشی با رویکردی کمی بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون شهر تهران و خراسان رضوی که در سال 1403-1402 مشغول به تحصیل بودند، انتخاب شدند. حجم نمونه 100 نفر دختر با میانگین سنی (36/0 ± 12/13)  و 100 نفر پسر با میانگین سنی (44/0  ±  6/13) بود که با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات، چک لیست وارسی سبک یادگیری واک مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل یافته ها از نرم افزار SPSS-22 و برای بررسی فرضیه پژوهش از تحلیل رگرسیون چندگانه با رویکرد سلسله مراتبی طی دو گام متوالی استفاده شد. یافته‏ها نشان دادند که ارتباط سن و سبک یادگیری دیداری، منفی بوده است، یعنی با افزایش سن این سبک کاهش پیدا کرده است. همچنین، متغیر جنسیت، رابطه بین سن و سبک یادگیری دیداری را تعدیل کرده و از طرف دیگر ارتباط سن با سبک‏های یادگیری شنیداری و جنبشی، مثبت بوده، یعنی با افزایش سن این دو سبک افزایش پیدا یافته است و متغیر جنسیت رابطه بین سن و سبک‏های یادگیری شنیداری و جنبشی را تعدیل کرد. به نظر می رسد، سن می تواند بر سبک یادگیری شنیداری و جنبشی موثر باشد و جنسیت نیز این رابطه را تعدیل می کند. پیشنهاد می شود، معلمان سن و جنسیت را به عنوان عوامل موثر جهت ارتقای سطح آموزشی دانش آموزان آهسته گام با نشانگان داون در نظر گیرند.