پاسخ سطوح برخی مایوکاین های پلاسما در مردان چاق به 12 هفته تمرینات مختلف مقاومتی

چاقی و بیماری های قلبی عروقی از عوامل اصلی مرگ ومیر در دنیا می باشند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی مختلف سنتی، دایره ای و تناوبی روی پروتئین ترشح اسیدی و غنی از سیستئسن (SPARC) و فاکتور نروتروفیک مشتق شده از مغز (BDNF) در مردان چاق بود. برای این منظور 44 مرد چاق داوطلب بعد از همگن سازی بر اساس ویژگی های فردی و به روش تصادفی به 4 گروه کنترل (11 نفر)، دایره ای (11 نفر)، سنتی (11 نفر) و تناوبی (11 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی ها 12 هفته تمرینات مقاومتی مختلف سنتی، دایره ای و تناوبی را به صورت هر هفته سه جلسه دادند. نمونه خونی قبل از اولین جلسه تمرینی و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین گرفته شد و برای آنالیز شاخص ها مورد استفاده قرار گرفت. بررسی تعییرات بین گروهی برای BDNF و SPARC نشان داد که بین گروه ها اختلاف معنی دار وجود دارد (001/0p <). نتایج آزمون بونفرونی برای BDNF نشان داد که بین کنترل با تناوبی (001/0p <) و کنترل با دایره ای (001/0p <) و کنترل با سنتی (012/0p =) تفاوت معنی داری مشاهده شد. همچنین بررسی تغییرات درون گروهی نشان داد که مقادیر BDNF در گروه های تمرین سنتی (008/0p =)، گروه تمرین دایره ای (001/0p <) و گروه تمرین تناوبی (001/0p <) افزایش معنی دار وجود دارد. نتایج آزمون بونفرونی برای SPARC نشان داد که بین گروه های کنترل با مقاومتی تناوبی (001/0p <)، کنترل با مقاومتی دایره ایی (001/0p <) تفاوت معنی داری مشاهده شد. همچنین بررسی تغییرات درون گروهی نشان داد که مقادیر SPARC در گروه های تمرین سنتی (001/0p <)، گروه تمرین تناوبی (001/0p <) و گروه تمرین دایره ای (001/0p <) کاهش معنی دار وجود دارد. در تحقیق حاضر، نشان داده شد که 12 هفته تمرین مقاومتی سنتی، دایره ای و تناوبی منجر به افزایش سطوح پلاسمایی BDNF و کاهش سطوح پلاسمایی SPARC در مردان چاق شد. نتایج نشان داد تغییرات مطلوب در پروتکل های تمرین مقاومتی دایره ای و تناوبی بهتر از نوع سنتی بود.