بررسی همبستگی افسردگی، اضطراب و استرس با تاب آوری در دانشجویان پرستاری و مامایی علوم پزشکی قم در طول بحران کرونا

همه گیری کووید-19 بر سلامت جسمی و روانی جامعه، ازجمله دانشجویان تاثیر فراوانی داشت. چندین مطالعه علائم افسردگی، اضطراب و استرس را بین دانشجویان در طول این بیماری همه گیر نشان داده اند. بااین حال، مطالعات زیادی تاب آوری دانشجویان را در طول این بیماری همه گیر بررسی نکرده اند. تاب آوری، توانایی فرد برای بالا آمدن و سازگاری در مواقع دشوار است و تاثیر محافظتی بر مشکلات روانی دارد. این مطالعه باهدف تعیین همبستگی بین تاب آوری و اضطراب، افسردگی و استرس در دانشجویان در طول همه گیری کووید-19 در سال 1400 انجام شد. 

مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. 192 نفر از دانشجویان پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1400 انتخاب شدند. روش نمونه گیری، تصادفی ساده بود. 3 پرسش نامه استفاده شد: پرسش نامه اضطراب کرونایی علی پور، پرسش نامه مقیاس افسردگی DASS21 لاویبوند و پرسش نامه مقیاس تاب آوری کانر-دیویدسون. اطلاعات با نرم افزار SPSS نسخه 22 با به کار گیری از روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری تحلیلی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تجزیه وتحلیل شدند.

میانگین نمره اضطراب 4/4±6/14، افسردگی 2/4±48/14، استرس 32/4±15، اضطراب کرونا 88/46/32±9 و تاب آوری پاسخ دهندگان 5/16±5/53 بود. افسردگی، اضطراب، استرس و اضطراب کرونا با تاب آوری دانشجویان در طول بحران کرونا همبستگی معکوس معنادار 001/0 ≤p وجود دارد. 

بین سطح تاب آوری استرس، افسردگی و اضطراب تجربه شده توسط دانشجویان در طول همه گیری کووید-19 همبستگی معنا داری یافت شد. هرچه تاب آوری کمتر باشد؛ استرس، افسردگی و اضطراب تجربه شده بالاتر است.