نقش میانجی سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت در ارتباط بین سطح فعالیت بدنی و اضطراب در افراد بزرگسال استان سیستان و بلوچستان

 هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت در رابطه ی بین سطح فعالیت بدنی و اضطراب در افراد بزرگسال استان سیستان و بلوچستان بود.

شیوه ی مطالعه:

 روش پژوهش حاضر، توصیفی و طرح آن از نوع همبستگی است که به روش میدانی انجام گرفت. جامعه ی آماری این پژوهش شامل افراد بزرگسال (15 سال به بالا) استان سیستان و بلوچستان بود که از بین آن ها 360 نفر در شهرستان های سراوان، چابهار، زاهدان و سوران به روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسش نامه های استاندارد سبک زندگی ارتقادهنده ی سلامت والکر و همکاران (1997)، اضطراب اسپیلبرگر (1970) و پرسش نامه ی سنجش سطح فعالیت بدنی IPAQ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و مدل سازی معادلات ساختاری و به کمک نرم افزار AMOS انجام شد.

 نتایج پژوهش نشان داد که سطح فعالیت بدنی بر سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت تاثیر مستقیم و معنی داری دارد، همچنین تاثیر فعالیت بدنی بر اضطراب منفی و معنی دار می باشد، تاثیر سبک ارتقا دهنده ی سلامت بر اضطراب نیز منفی و معنی دار مشاهده گردید. در نهایت، نتایج بیانگر تاثیر غیرمستقیم و معنی دار سطح فعالیت بدنی بر اضطراب به واسطه ی سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت بود.

 یافته های پژوهش بیانگر اهمیت نقش سبک زندگی ارتقا دهنده ی سلامت به عنوان یک واسطه در کاهش اضطراب است؛ بنابراین، ارتقای سبک زندگی موجب تسهیل اثر فعالیت بدنی بر کاهش اضطراب خواهد شد.