تاثیر عوارض ژئو مورفولوژیک در آسیب پذیری کالبدی شهری با رویکرد پدافند غیرعامل (مطالعه موردی: شهر شیراز)

امروزه به کارگیری اصول پدافند غیرعامل در برنامه ریزی شهری با هدف به حداقل رساندن خسارت های احتمالی ناشی از تهدیدهای انسان ساخت، جایگاه مهمی دارد. از اینرو هدف اصلی این پژوهش تعیین میزان اهمیت شاخص های ژئومورفولوژی موثر بر آسیب پذیری پهنه های شهری، ارزیابی شهر شیراز بر اساس این شاخص ها و شناسایی پهنه های آسیب پذیر شهر شیراز در شرایط وقوع تهدیدهای انسان ساخت احتمالی است. این پژوهش از نظر روش شناسی، توصیفی - تحلیلی و موردی است. به منظور شناسایی پهنه های آسیب پذیر شهر شیراز از مدل تلفیقی تحلیل سلسله مراتبی فازی و میانگین گیری وزن دار مرتب در سیستم اطلاعات جغرافیایی استفاده شد. نقشه های مربوط به معیارهای سنجش آسیب پذیری با به کارگیری منطق فازی و روش تحلیل سلسله مراتبی Fuzzy ANP در سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه و سپس نقشه های فازی با استفاده تابع ترکیب خطی وزن دار با یکدیگر ترکیب و با استفاده از شیوه میانگین گیری وزن دار مرتب (OWA) نقشه های نهایی آسیب پذیری محدوده مورد مطالعه تهیه می گردد. جهت شناسایی ویژگی و قابلیت و محدودیت ها یک عارضه ژئومورفولوژیکی در پدافند غیرعامل در تحلیل این ناحیه از بعد تحلیل سیستم ارضی و نیز تجزیه و تحلیل همه این عوارض با روش و مدل SWOT استفاده گردیده است. بیشترین آسیب پذیری مربوط به منطقه مرکزی شهر و کوی ولیعصر است. عوارض ژئومورفولوژی (ارتفاعات و مخروط افکنه ها) شمال وغرب شهر شیراز اهمیت دو چندان دارد و نسبت به سایر عوارض از اهمیت بیشتری در پدافند غیرعامل برخوردار هستند. دلایل شامل وجود فعالیت های گسلی و تکتونیکی، تاثیرات زلزله، تغییرات در روند تاقدیس و چین خوردگی ها، تاثیر بر روی زیرساخت های شهری و اهمیت در پدافند غیرعامل هستند. بنابراین، برنامه ریزی مناسب برای مدیریت و پدافند غیرعامل عوارض ژئومورفولوژی در این مناطق توصیه می شود.