تنظیم افزایش بیان ژن های درگیر در پویایی میتوکندریایی بافت بیضه (PGC1-α و OPA1) در رت-های مدل آزواسپرمی در مداخلات مبتنی بر لیزر و فعالیت جسمانی

مکانیسم های مولکولی زیربنایی و تاثیر ورزش بدنی بر آزواسپرمی به خوبی شناخته نشده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سلول درمانی، لیزر و فعالیت بر بیان ژن های درگیر در بیوژنز میتوکندریایی در رت های مدل آزواسپرمی می باشد.مواد و

40 سر رت 8 هفته ای به صورت تصادفی انتخاب، و سپس مدل آزواسپرمی با داروی بوسولفان با دوز 40 میلی گرم القاء و پس از گذشت یک ماه در هر گروه رت ها به گروه های 1) کنترل سالم، 2) بیمار، 3) شم، 4) بیمار+لیزر، 5) بیمار+فعالیت، 6) بیمار+سلول، 7) بیمار+ لیزر+فعالیت و 8) بیمار+سلول+تمرین تقسیم بندی شدند. یک ماه بعد از ایجاد مدل یک بار سلول های بنیادی به صورت پیوند در ناحیه مجران دفران به میزان یک میلیون سلول برای هر رت پیوندزده شد، پس از گذشت یک هفته از پیوند سلول، لیزر با طول موج 8/632 نانومتر و توان 10 میلی وات و انرژی 3 ژول به صورت سه تکرار در کل دوره مطالعه با فاصله هر هفته یک بار اعمال شد و پس از بهبود زخم ناحیه پیوند سلولی بر روی شکم، به صورت روزانه 30 دقیقه، 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته تمرینات شنا اجرا نمودند.

القای مدل آزواسپرمی بیان ژن PGC1-α را کاهش و بیان ژن OPA1 را افزایش داد، که اجرای هر کدام از روش-های مداخله ای لیزر، تمرین، لیزر-فعالیت و سلول-فعالیت این تغییرات رو معکوس نمودند.

بهترین تغییرات در گروه تمرین+لیزر مشاهده شد. لذا می توان گفت در رت های مدل آزواسپرمی استفاده هم-زمان از روش های مداخله ای فعالیت و لیزردرمانی دارای بهترین اثربخشی است.