پیش بینی اثر تغییر اقلیم بر پراکنش گونه بلوط ایرانی (.Quercus brantii Lindl) در جنگل های زاگرس، استان فارس

تغییر اقلیم می تواند پراکنش طبیعی گونه ها را تغییر دهد و سبب از بین رفتن تنوع زیستی در اکوسیستم های جنگلی شود. این تحقیق با هدف بررسی پیامدهای تغییرات اقلیمی بر پراکنش جغرافیایی گونه بلوط ایرانی به منظور مدیریت حفاظت از این گونه و انتخاب منطقه مطلوب برای معرفی گونه صورت گرفت.

در این پژوهش پراکنش گونه بلوط ایرانی در سه دوره حال حاضر، سال های 2050 و 2070 و تحت دو سناریوی RCP2.6 و RCP8.5 مدل گردش عمومی HadGEM2-ES با استفاده از مدل مکسنت (Maxent) و متغیرهای اقلیمی و توپوگرافی استان فارس بررسی شد.

نتایج نشان داد که مساحت کل مناطق بالقوه مطلوب برای بلوط ایرانی در حال حاضر 8/7 درصد (5/9794 کیلومتر مربع) از کل مساحت استان است که تحت سناریوی RCP2.6 در 2050 به 6/6 درصد کاهش و در 2070 به 3/13 افزایش می یابد. همچنین مقدار کل منطقه مطلوب تحت سناریو RCP8.5 به 1/8 درصد در سال 2050 و 2/10 درصد در سال 2070 افزایش می یابد. مناطق با مطلوبیت متوسط، زیاد و بسیار زیاد به ترتیب از 8/1، 5/1 و 7/1 درصد در حال حاضر طبق سناریو RCP2.6 در 2050 به 1/1، 6/0 و 3/0 درصد کاهش و مجددا در 2070 به 9/2، 6/1 و 2/1 درصد افزایش پیدا می کند و براساس سناریو RCP8.5 در 2050 به 6/1، 6/0 و 3/0 درصد کاهش و در 2070 به مقادیر 5/2، 9/0 و 2/0 درصد تغییر می یابد.

این تحقیق آشکار می کند که پتانسیل پراکنش بلوط ایرانی براساس هر دو سناریو اقلیمی تحت تاثیر تغییر اقلیم قرار می گیرد. همچنین مدل Maxent توانایی زیادی در پیش بینی پراکنش گونه ها نشان داد.