مدل یابی ساختاری ارتباط میان سوءرفتار مربیان با رابطه مربی- ورزشکار و ادراک ورزشکاران از اثربخشی مربیگری
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تجربه بازیکنان بسکتبال بانوان ایران از سوءرفتار در رابطه مربی- ورزشکار و تاثیر آن بر ادراک ورزشکاران از اثربخشی مربیگری است. این مطالعه به روش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمام ورزشکاران زن تیم های شرکت کننده در مسابقات لیگ دسته یک و سوپرلیگ بسکتبال با تعداد 230 نفر از 21 تیم (11 تیم در لیگ برتر و 10 تیم در لیگ دسته 1) بود و نمونه گیری به شیوه در دسترس و تمام شمار انجام شد. به منظور بررسی و مطالعه اهداف پژوهش، از سه پرسشنامه- «پرسشنامه سوءرفتار» بلوری زاده (2013) با 16 گویه (88/0 =α)، «پرسشنامه رابطه مربی- ورزشکار» جووت و تومانیس (2004) با 11 گویه (88/0= α) و «مقیاس ادراک اثربخشی مربیگری» کاواسانو و همکاران (2008) با 24 گویه (92/0 =α)- و در تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری (SEM) استفاده گردید. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که سوءرفتار مربیان اثرات منفی بر ابعاد ساختاری رابطه مربی- ورزشکار و ادراک ورزشکاران از اثربخشی مربیگری می گذارد (59/0-= β) و (492/0-= β). بااین حال، تاثیر متقابل دو مولفه رابطه مربی- ورزشکار و ادراک ورزشکاران از اثربخشی مربیگری بر سوءرفتار مربیان تایید نگردید. همچنین نتایج نشان داد که متغیرهای رابطه مربی- ورزشکار بر روی ادراک ورزشکار از اثربخشی مربیگری (78/0= β) تاثیر مثبت دارد. این مطالعه بینشی را برای مربیان در مورد حفاظت از ورزشکاران در مقابل سوءرفتار فراهم می آورد که بتوانند ارتباط خود را با ورزشکاران بهبود بخشند و ورزشکاران نیز درک مثبتی از اثربخشی مربیگری داشته باشند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.