ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای پهنه بافت فرسوده حصیرآباد اهواز از منظر شاخص های فیزیکی

شهرها، به ویژه مناطق فرسوده در معرض اثرات طیف گسترده ای از بلایای طبیعی و فاجعه های حاد مانند زمین لرزه قرار دارند که می تواند مرزهای شهرها را تحت تاثیر قرار دهد. از این رو، پرداختن به ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای بافت های فرسوده در مواجهه با حوادث و مخاطرات احتمالی امری ضروری است تا بافت فرسوده شهرها در برابر بلایای طبیعی مقاومت بیشتری داشته باشند و برای مقابله با فاجعه ها و فشارها آماده باشند. مسئله پژوهش حاضر، آسیب پذیری لرزه ای بافت فرسوده حصیرآباد اهواز در برابر زلزله است. 

روش پژوهش توسعه ای کاربردی و مبتنی بر رویکرد مطالعات مکانی سازه ای است؛ بنابراین شاخص های 7 گانه، استخراج و در محیط نرم افزار Geoda و Arc GIS تحلیل شد.

نتایج موضوعی تحقیق نشان می دهد از میان شاخص های تاثیرگذار در آسیب پذیری لرزه ای بافت فرسوده، اسکلت ساختمان و قدمت ساختمان با ضریب 1/94 و 1/03 بیشترین اثربخشی را داشته اند. همچنین نتایج مکانی نشان می دهد 290665 متر مربع؛ یعنی 26 درصد از کل مساحت بافت با سطوح آسیب پذیری 0/01 در وضعیت کاملا آسیب پذیر قرار دارد. 

نتایج بررسی میزان آسیب پذیری در بافت فرسوده نشان می دهد در کوی شماره 1 سطوح با وضعیت کاملا آسیب پذیر 39/4 درصد از بافت را دربرمی گیرد، در کوی شماره 2، 40 درصد ساختمان ها آسیب پذیری متوسط دارند و نسبتا آسیب پذیر هستند و در کوی شماره 3 نیز 29/9 درصد ساختمان ها آسیب پذیری متوسط دارند.