مکان یابی بهینه گسترش کالبدی شهر سردشت با استفاده از روش های ترکیبی و فرایند انتقال شبکه فازی سامانه اطلاعات مکانی

از آن جا که زمین های پیرامون شهری، به ویژه در شهرهای ایران به عنوان محیط پشتیبان شهر مورد توجه هستند و در عین حال، بخش زیادی از شهرهای ایران در پس کرانه زمین های کشاورزی و عوارض و پدیده های طبیعی و انسانی ایجاد شده اند؛ بنابراین توجه به تعیین جهتی مناسب برای رشد و توسعه آتی شهر اهمیت بسیاری دارد. از این رو، هدف پژوهش حاضر، مکان یابی بهینه گسترش کالبدی شهر سردشت با استفاده از روش های ترکیبی و فرایند انتقال شبکه فازی سامانه اطلاعات مکانی است.

روش پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت، توصیفی تحلیلی است. برای رسیدن به هدف پژوهش لایه های اطلاعاتی مختلف، از جمله ارتفاع، درصد شیب، جهت دامنه، فاصله از معابر اصلی، فاصله از مرکز شهر، فاصله از مناطق حفاظت شده جنگلی، فاصله از منابع آب، کاربری اراضی، فاصله از آبراهه و فاصله از گسل به محیط نرم افزار ARC GIS وارد شده و ضمن تجزیه و تحلیل آن ها در پایگاه اطلاعاتی سیستم اطلاعات جغرافیایی با استفاده از فرایند تحلیلی شبکه ای فازی، اراضی مناسب توسعه فیزیکی آتی شهر سردشت مشخص شد. 

با توجه به یافته های تحقیق طبقه کاملا مناسب و نسبتا مناسب در قسمت های جنوب، جنوب غربی، شمال شرقی و غرب قرارگرفته است. طبقه نامناسب در قسمت های انتهایی جنوب شهر و قسمت های کوچکی به صورت پراکنده در محدوده مورد مطالعه قرار دارند. طبقه کاملا نامناسب قسمت های شمال، شمال غربی، شرق و قسمت هایی از مناطق غربی شهر را نیز در بر می گیرد.

نتایج پژوهش نشان داد بر مبنای نقشه هم پوشانی به دست آمده که حاصل مدل های فازی و ANP است، بهترین اراضی جهت توسعه آتی شهر سردشت با توجه به موقعیت مکانی شهر به صورت پراکنده در قسمت های جنوب ، جنوب غربی، شمال شرقی و غرب قرار گرفته است. همچنین نامناسب ترین قسمت ها در این زمینه در محدوده شرق، شمال غرب و قسمت هایی از غرب شهر به صورت پراکنده قرار دارند.