تحلیل و مقایسه روابط زمانی دو داستان «پر عقاب» و «دیدگاه» از داستان های کوتاه ادبیات پایداری بر اساس نظریات ژنت

عنصر زمان از عناصر کاربردی هر روایت است که نمی توان بدون آن خلق جهان داستانی را متصور شد. همین امر موجب شده است مقوله زمان یکی از ارکان اساسی در بررسی روایت ها به شمار رفته و موردتوجه بسیاری از منتقدان ادبی قرار گیرد. از آنجا که به کارگیری این عنصر تاثیرات متفاوتی در تولید معنی، آگاهی مخاطب و پویایی قرائت متن دارد، دستیابی به شیوه به کارگیری عنصر زمان در متون روایی می تواند در خوانش بهتر متن و درک جایگاه واقعی اثر و خالق آن موثر باشد. ازجمله داستان هایی که قابلیت بررسی و محک خوردن از این دیدگاه را دارند تا جایگاه واقعی آثار و نویسندگان آن ها مشخص شود، داستان های ادبیات پایداری است. این پژوهش در پی آن است تا دو داستان «دیدگاه» از مجید قیصری و «پر عقاب» از حبیب احمدزاده را بر پایه الگوی زمانمندی «ژنت»، به شیوه توصیفی- تحلیلی، مورد بررسی و تحلیل قرار دهد و به این پرسش ها پاسخ دهد:- نویسندگان برای کاربرد عنصر زمان در این داستان ها چه شگرد و شیوه ای را به کار برده اند؟ - این عنصر دارای چه کارکردهای ابزاری یا مفهومی است؟ حاصل این بررسی ضمن نشان دادن شیوه های به کارگیری عنصر زمان توسط نویسندگان، مشخص کرد که هرکدام از آن ها با شگردهای مختلف خود، سعی کرده اند این عنصر را برای غنی سازی بیشتر محتوا، تقویت و تکرار درون مایه اصلی داستان و نیز پیشبرد اهداف داستان پردازی به کار گیرند.