تاثیر یک دوره تمرین هوازی و زندگی در محیط غنی سازی شده حرکتی بر حافظه فضایی و عامل نوتروفیک مشتق از مغز در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند مبتلا به آلزایمر

تاثیر تمرین و محیط غنی بر برخی سازوکارهای درگیر در بیماری آلزایمر به خوبی شناخته نشده است. ازاین رو هدف از این تحقیق بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی و زندگی در محیط غنی سازی شده حرکتی بر حافظه فضایی و عامل نوتروفیک مشتق از مغز در بافت هیپوکمپ موش های صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند مبتلا به آلزایمر بود.

در این تحقیق تجربی 30 راس موش صحرایی ماده نژاد ویستار سالمند 21 ماهه و با میانگین وزنی 20±260 گرم در شش گروه، کنترل-سالم، آلزایمر، گروه شم، آلزایمر + تمرین هوازی (تردمیل)، آلزایمر + محیط غنی، آلزایمر + محیط غنی شده + تمرین هوازی (تردمیل) قرار گرفتند. موش ها در هفته اول و دوم دو جلسه 15 دقیقه ای با استراحت غیرفعال پنج دقیقه ای با سرعت 10 متر در دقیقه، در هفته سوم سه جلسه با سرعت 15 متر در دقیقه با استراحت پنج دقیقه ای و در هفته چهارم چهار جلسه با سرعت 15 متر بر ثانیه با استراحت پنج دقیقه ای در روز به تمرین پرداختند. در گروه محیط غنی سازی شده حرکتی حیوانات در یک جنس پلکسی گلاس بزرگ تر از قفس استاندارد به ابعاد (60×50×70 cm3) نگهداری شدند. در این قفس ها وسایلی مانند نردبان (سطح شیبدار)، لوله های توخالی، بلوک های چوبی و اسباب بازی های پلاستیکی قرار داده شد. در گروه های آلزایمر موش ها به وسیله تزریق کتامین (80 میلی گرم بر کیلوگرم) و زایلازین (20 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت درون صفاقی بی هوش شدند. سپس با تزریق های داخل بطنی مغزی  (10μg/rat) Aβآلزایمر القا شد. حافظه فضایی با آزمون ماز آبی موریس، BDNF و Trk-Bبه روش وسترن بلات اندازه گیری شدند. در مطالعه مقدماتی به منظور ارزیابی حافظه فضایی موش ها یک هفته پس از تزریق بتاآمیلویید تمامی موش ها در دو گروه آلزایمر و کنترل قرار گرفتند. موش ها طی چهار روز در ماز آموزش دیدند و میانگین درصد ماندگاری در محدوده سکو تعیین شد. آزمون تی مستقل نشان داد تفاوت معناداری در گروه کنترل و آلزایمر وجود دارد (0152/0=P)، بنابراین یک هفته پس از تزریق داخل هیپوکمپی بتاآمیلویید، حافظه فضایی در موش ها دچار اختلال شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک راهه همراه با آزمون تعقیبی توکی (05/0>P) استفاده شد.

متغیر BDNF در تمامی گروه ها افزایش یافت. به جز گروه های کنترل-شم (27/0=P)، آلزایمر-آلزایمر هوازی (0.20=P)، در تمامی گروه ها معنادار بود. متغیر Trk-Bدر تمامی گروه ها افزایش یافت. به جز کنترل-شم (22/0=P) آلزایمر هوازی-آلزایمر محیط غنی (32/0=P) در تمامی گروه ها معنی دار بود. و متغیر حافظه فقط در گروه های آلزایمر-کنترل (02/0=P) و آلزایمر-آلزایمر محیط غنی تمرین هوازی (001/0>P) معنادار بودند.

بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرینات هوازی و زندگی در محیط غنی شده حرکتی از طریق افزایش عوامل نوتروفیک و گیرنده آنها می تواند بر حافظه فضایی موش های آلزایمری سالمند موثر باشد.