مدل علی شدت درد بر اساس سبک های دلبستگی با میانجی گری طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به درد مزمن

مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل علی شدت درد بر اساس سبک های دلبستگی با میانجی گری طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران مبتلا به درد مزمن، انجام گرفت.

روش پژوهش:

 روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه این پژوهش بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به کلینیک درد بیمارستان عرفان شهر تهران در نیمه دوم سال 1399 بود که 300 فرد مبتلا به درد مزمن به روش نمونه گیری دردسترس به صورت داوطلبانه به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه چند بعدی درد) وست هاون - ییل ((WHI-MPI؛ کرنز و همکاران، 1985 (، سیاهه سبک های دلبستگی بزرگسال (AAI، بشارت، 1384) و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (YSQ-SF؛ یانگ، 1999) استفاده و تجزیه و تحلیل داده ها به روش مدل‎یابی معادلات ساختاری انجام شد.

نتایج نشان داد سبک دلبستگی ایمن و اضطرابی از طریق متغیر میانجی گوش به زنگی و بازداری و دیگرجهت مندی اثر غیرمستقیم معنی داری در سطح 05/0≥p بر شدت درد در افراد مبتلا به درد مزمن دارد. این بدان معنی است که طرحواره های ناسازگار اولیه در حوزه گوش بزنگی و بازداری و دیگرجهت مندی نقش میانجی گری در رابطه بین سبک های دلبستگی و شدت درد دارد.

بنابراین اثر سبک های دلبستگی ناایمن بر شکل دهی طرحواره های ناسازگار، منجر به افزایش شدت در افراد مبتلا به درد مزمن می شود.