تناقض راهبردهای امنیتی ناتو در خاورمیانه بررسی مقایسه ای بحران لیبی و سوریه
ناتو بعد از جنگ سرد تلاش کرد با توسل به عملیات های بشردوستانه، دامنه نفوذ امنیتی خود را در مناطق پیرامونی از جمله خاورمیانه گسترش دهد. ناتو طی سال های گذشته با دو بحران امنیتی بزرگ در مرزهای جنوبی خود یعنی بحران لیبی و سوریه مواجه بوده است که در برخورد با هر کدام از این بحران ها، راهبرد امنیتی متفاوتی را در پیش گرفته است. راهبرد مداخله نظامی در لیبی (2011) و راهبرد عدم مداخله در سوریه نه تنها نشان گر تناقض های عملی در راهبردهای امنیتی بلکه بازتاب تناقض های هنجاری در رویکردهای امنیتی ناتو است. بر این اساس، سوال اصلی مقاله این است که عوامل به وجودآورنده این تناقض های عملی و هنجاری ناتو به خصوص در قبال بحران های منطقه ای از جمله دو بحران بزرگ لیبی و سوریه کدام ها هستند؟ تز اصلی مقاله این است که تفاوت در رویکرد قدرت های بزرگ رقیب ناتو، نقش بازیگران منطقه ای نوظهور و توانمندی داخلی کشورهای هدف، مهم ترین عوامل به وجودآورنده راهبردهای امنیتی متناقض ناتو در قبال بحران های منطقه ای بوده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.