وظیفه نظارتی حکومت اسلامی در تربیت اعتقادی شهروندان مسلمان

اسلام، بر بنیان عقاید دینی استوار است و زیربنای بعد تربیت دینی، پرورش اعتقادات اصول دین است. تربیت اعتقادی، فرایند آموزش اعتقادات به متربی و مجموعه اقداماتی است که مربی برای شکل‎دهی نظام باورها، اقناع فکری، ایجاد بینش، گرایش و پذیرش قلبی و التزام درونی در متربی، انجام می‎دهد. از این رو، یکی از ساحات تربیت اسلامی، تربیت اعتقادی است. تربیت اعتقادی، وظیفه همه عوامل تربیتی، به ویژه حکومت اسلامی است. این پژوهش، با روش توصیفی- تحلیلی به بازخوانی وظایف نظارتی حکومت اسلامی در قبال تربیت اعتقادی شهروندان مسلمان پرداخته و بر اساس روش شناسی فقهی، روشن کرده است که بر حکومت اسلامی واجب است بر امور تربیتی، به ویژه تربیت اعتقادی شهروندان، نظارت داشته باشد. وجوب نظارت حکومت اسلامی، از نوع وجوب عینی و توصلی است. اگر نظارت بر تربیت اعتقادی، مقدماتی لازم داشته باشد، فراهم آوری آن ها بر حکومت اسلامی واجب است. حکومت اسلامی، در امر نظارت، باید عدالت را رعایت کند. چنانچه حکومت با اختیار، وظایف خود را به فرد و یا افراد دیگری مانند سازمان های غیردولتی، تفویض کند، بر حکومت لازم است، افراد و سازمان هایی را که به مسئولیتشان عمل نکرده اند، مورد بازخواست، قرار دهد.