بررسی راهبرد های توسعه پایدار صنعت دامپروری منطقه سیستان

حوزه دامپروری به عنوان یکی از زیربخش های مهم بخش کشاورزی ، نیازمند تدوین برنامه راهبردی در سطح منطقه ای می باشد. هدف تحقیق، ضرورت برنامه ریزی علمی در راستای افزایش بهره وری و صنایع مرتبط، همسو با استفاده بهینه از قابلیت ها و ظرفیت های موجود منطقه سیستان می باشد. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه و برای نظرسنجی در هر یک از حیطه ها از طیف لیکرت با مقیاس پنج گانه استفاده شد. آنالیز داده ها در بخش آمار توصیفی در نرم افزار اکسل انجام شد و در ادامه برای برآورد سایر نتایج، از تکنیک تصمیم گیری چند شاخصه و روش خاکستری و نرم افزارGRA استفاده گردید. این تحقیق، از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت، توصیفی-تحلیلی است. نتایج مطالعه نشان داد که شاخص کاهش آسیب پذیری ناشی از بلایای طبیعی از طریق ظرفیت سازی و مدیریت منابع آب ، بیشترین تاثیر در تعیین شاخص چشم انداز، اهداف و راهبردهای توسعه پایدار صنعت را دارد. شاخص جلوگیری از نوسانات شدید بازار، موثرترین متغیر برای ارتقاء ظرفیت فعالیت های اقتصادی موجود صنعت را دارد. علاوه برآن نتایج نشان داد برای تامین نیازهای انرژی و پروتئین این جمعیت دامی، نیاز به حدود 1288274 تن ماده خشک، 171666تن پروتئین خام و 2430870955 مگاکالری انرژی قابل متابولیسم می باشد و سالانه حدود 209 هزار تن ماده خشک (33 درصد پروتئین و 41/1 انرژی قابل متابولیسم) کمبود دارد. براساس نوع استراتژی به دست آمده شهرستانهای زهک و هامون استراتژی تهاجمی و شهرستان های هیرمند و نیمروز استراتژی تغییر جهت و شهرستان زابل استراتژی تنوع را باید در برنامه کار قرار دهند.