دلائل و زمینه های سیاسی-نظامی شکست اتحادیه کمونیستهای ایران در حادثه ششم بهمن سال 1360 آمل

اتحادیه کمونیستهای ایران موسوم به «سربداران» علیرغم رعایت همه تدابیر از سوی رهبران آن در حادثه ششم بهمن سال 1360 آمل با ناکامی و شکست سرنوشت سازی رو به رو گردید. رخداد مذکور ذهن بازیگران سیاسی و نیز پژوهشگران تاریخی را همواره به خود مشغول داشته است. لیکن علیرغم این اهمیت و جایگاه، اساسا کمتر مجالی از بحث و بررسی علمی یافته است. لذا پژوهش پیش رو با طرح این پرسش بنیادین که دلائل و زمینه های سیاسی-نظامی شکست اتحادیه کمونیستهای ایران در حادثه ششم بهمن آمل کدام است؟ به روش توصیفی-تحلیلی دریافته است که ایدئولوژی الحادی، نداشتن پشتوانه های مردمی، عدم آرمان و انگیزه روشن و مردمی، عدم درک شرائط انقلابی جامعه و پتانسیلهای موجود در حاکمیت، فقدان سازگاری با مذهب، فرهنگ و آداب و رسوم ملی و محلی، عدم تطبیق تئوریها با واقعیت ها، چیرگی عوامل انسانی بر عوامل طبیعی (جنگل)، اعتقاد به تئوریها و الگوهای صرفا وارداتی، ناکامی در اتحاد با گروه های معارض و در نتیجه فقدان استراتژی هماهنگ در جنگل، ریزش نیروها، اختلافات داخلی اتحادیه و در نهایت عدم برخورداری از عوامل اصلی شورش در این امر موثر بوده است. از سوی دیگر نمی بایست برخورداری نهادها و سازمانهای رسمی-حکومتی از ویژگیها و امتیازات سیاسی- نظامی از جمله پشتوانه های مردمی را در شکست اتحادیه و در مهمترین اقدام سیاسی-نظامی شان یعنی حادثه ششم بهمن سال 1360 آمل نادیده گرفت.