سازماندهی سیاسی فضا با تاکید بر مدیریت شهری و رویکرد دولت محلی (مطالعه موردی استان هرمزگان)

دولت محلی بویژه در کشورهای بسیط و متمرکز یکی از مهم ترین مباحث مطرح شده جهت سازماندهی و مدیریت بهینه نواحی سیاسی به شمار می رود. در این پژوهش، مفهوم دولت محلی بهمراه آمایش سرزمین و ارتباط آن با مدیریت شهری در کشور ایران بطور اعم و استان هرمزگان به طور اخص و همچنین رابطه آن با بخش های اقتصادی، امنیتی، کارآمدی سیستم مدیریتی و عدالت فضایی مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات صورت گرفته در منابع موجود مبین این نکته است که رابطه مستقیمی بین اعطای اختیارات محلی و عملکرد بهتر در سازمان سیاسی کشور وجود دارد؛ به این صورت که هرگاه در راستای اعطای اختیارات به استان ها حرکت کرده ایم از مشکلات مدیریتی کاسته شده و این امر تحقق یافته که کشور به سمت مدیریت بهینه گام بردارد. به عبارت دیگر، بر مهارت تصمیم گیری نواحی افزوده شده که این خود باعث کارآمدی هرچه بیشتر نواحی بویژه نواحی مرزی شده است که استان هرمزگان جدای از این قاعده نیست. علاوه بر این، بررسی ها نشان داده اند که هرگاه دولت ها در برنامه های توسعه خود به رشد و پیشرفت اقتصادی این نواحی توجه کرده اند، امنیت نیز به تبع آن استقرار یافته و هرگاه شیوه توزیع فضایی قدرت در کشور به سمت تمرکززدایی گام برداشته، جایگاه اقتصادی استان ها نیز در حد مطلوبی افزایش یافته و شیوه های مدیریتی در استان به سمت و سوی مطلوبی حرکت کرده و از مشکلاتی همچون فقر و ناکارامدی مدیریتی فاصله گرفته است. پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی – تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای و اسنادی سعی در بررسی نقش مدیریت شهری و دولت محلی در سازماندهی سیاسی فضا دارد که استان هرمزگان برای شرح و تبیین این موضوع، به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. نتیجه ای که از پژوهش حاضر حاصل گردید این است که در مدیریت شهری استان هرمزگان، در ادوار مدیریتی مختلف شاهد نگرش اقتصادی و امنیتی در استان بوده ایم که در صورتی می توان به این مهم دست پیدا کرد که دید آمایشی درستی بر پهنه استان استوار شود و بتوان از نگرش های آمایشی در این زمینه استفاده کرد.