ارزیابی روند تغییرات فراوانی روزهای بارش همرفتی در شمال غرب ایران به روش من-کندال و شیب سن

تغییرات بارش می تواند شاهدی بر تغییرات آب و هوایی باشد که برای تحلیل روند آن از روش های مختلفی استفاده می شود. هدف از انجام این پژوهش تحلیل روند فراوانی روزهای با رخداد بارش همرفتی 6 ماه نخست سال (فروردین تا شهریور) در 17 ایستگاه همدید واقع در شمال غرب ایران در دوره آماری (1395-1379) می باشد. به منظور مقایسه تحلیل روند فراوانی بارش از روش های من-کندال و Sen استفاده شد. نتایج تحلیل فراوانی بارش با آزمون من-کندال نشان داد روند متغیر اعم از افزایشی و کاهشی در ایستگاه ها به جهت واقع شدن نقطه تلاقی Ui و Ui' در خارج از محدوده بحرانی (96/1±) معنی دار نیست. بدین ترتیب که فراوانی بارش در ایستگاه های استان آذربایجان شرقی شامل: تبریز، مراغه، بناب، سراب روند کاهشی غیرمعنی دار و در مرند، اهر، بستان آباد و میانه روند افزایشی غیرمعنی دار، در ایستگاه های استان آذربایجان غربی (شامل: ارومیه، ماکو، مهاباد، سردشت و خوی) روند افزایشی غیرمعنی دار، در ایستگاه های استان اردبیل (پارس آباد، اردبیل، مشکین شهر و خلخال) داشته است. نتایج تحلیل روند با روش تخمین گر شیب سن بیانگر روند افزایشی در ایستگاه های ماکو، ارومیه و مشکین شهر است. هم چنین فراوانی بارش در ایستگاه های بستان آباد، مهاباد، اردبیل و پارس آباد بدون روند بوده و در سایر ایستگاه ها روند کاهشی بدون معنی داری را نشان می دهد.