بررسی ارتباط فاکتورهای حفظ و بازسازی کننده پیوندگاه عصبی- عضلانی با فاکتورهای التهابی هیپوکامپ تحت تاثیر تمرین ورزشی شنا در موش های مدل آلزایمری

ورزش یک گزینه غیردارویی امیدوارکننده برای به تاخیرانداختن بالقوه شروع یا کندکردن پیشرفت آلزایمر است از این رو این پژوهش درصدد یافتن مکانیسم احتمالی ارتباط عضله و هیپوکمپ تحت تاثیر تمرین ورزشی شنا در رت های مبتلا به آلزایمر است.

32 سر رت 6 هفته ای به صورت تصادفی به چهار گروه شم (SH)، کنترل آلزایمری (AC)، تمرین (T) و تمرین آلزایمری (AT) تقسیم شدند. آلزایمر از طریق تزریق بتا آمیلوئید در هیپوکمپ القا شد. برنامه تمرین شامل 20 جلسه تمرین شنا با زمان فزاینده بود. پس از دوره تطبیقی، رت ها از روز پنجم تا روز بیستم به مدت 30 دقیقه شنا کردند. پس از پایان مداخله، بافت عضله دوقلو و هیپوکمپ برداشته شد و با روش رنگ آمیزی ایمونوهیستوفلروسنت بیان پروتئین های موردنظر اندازه گیری شد. از آزمون همبستگی برای بررسی تغییرات شاخص های موردمطالعه استفاده شد. سطح معنی داری 0/05 بود.

نتایج نشان دادند که بیان پروتئین های مولکول چسبندگی سلول عصبی، سمافورین3A  و پروفیلین ارتباط مثبت معنی دار با گیرنده استیل کولین نیکوتینی (0/001= P) و ارتباط معکوس معنی دار با NLRP1 (0/05≥P) و Dead Cells (0/05≥P) داشتند.

به نظر می رسد چون القای آلزایمر موجب تخریب پیوندگاه عصبی- عضلانی و نرون های عصبی حرکتی می شود می تواند در افزایش التهاب هیپوکمپ موثر باشد از طرف مقابل تمرینات شنا مداخله ای موثر در راستای بهبود بازسازی آکسونی و شکل پذیری نورونی در نورون های حرکتی می شود و از این رو می تواند یک مداخله موثر در جهت پیشگیری و کنترل عوارض بیماری آلزایمر در سالمندی باشد.