اثر خاک ورزی و سالیسیلیک اسید بر برخی از خصوصیات بیوشیمیایی دو رقم ماشک علوفه ای در شرایط دیم

به منظور بررسی واکنش بیوشیمیایی و عملکرد ارقام ماشک در شرایط دیم به خاکورزی و سالیسیلیک اسید، دو رقم ماشک مراغه و گچساران در چهار سطح محلول پاشی سالیسیلیک اسید صفر، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با چهار تکرار در سه محیط شامل خاکورزی مرسوم (شخم با گاوآهن برگردان دار و دیسک)، کم خاکورزی (شخم حفاظتی با چیزل پکر) و بدون خاکورزی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بیشترین میزان پرولین اندام هوایی بدون تفاوت معنی دار از روش کم خاک ورزی در رقم مراغه با کاربرد صفر، 5/0 و 0/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید (8/5 میلی گرم بر گرم وزن تازه) و کمترین آن از روش خاک ورزی مرسوم در رقم گچساران با کاربرد 5/0 و 0/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید (4/3 میلی گرم بر گرم وزن تازه) حاصل شد. بیشترین میزان پراکسیداز اندام هوایی از روش کم خاک ورزی در ارقام مراغه و گچساران (بدون تفاوت معنی دار به ترتیب 152 و 151 میکروگرم پروتئین بر دقیقه) و کمترین آن از روش خاک ورزی مرسوم در رقم مراغه بدون کاربرد سالیسیلیک اسید (133 میکروگرم پروتئین بر دقیقه) به دست آمد. بیشترین میزان پروتئین خام دانه از روش خاک ورزی مرسوم در رقم مراغه با کاربرد صفر و 0/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید (2/29 درصد) و کمترین آن از روش کم خاک ورزی در رقم گچساران بدون کاربرد سالیسیلیک اسید (7/25 درصد) حاصل شد. روند تغییرات عملکرد دانه و پرولین اندام هوایی تحت تاثیر سالیسیلیک اسید نشان داد با افزایش محلول پاشی سالیسیلیک اسید تا 5/1 میلی مولار، این دو صفت به ترتیب 5/10 افزایش و 3/12 درصد کاهش نسبت به تیمار شاهد داشتند. در مجموع نتایج نشان داد واکنش صفات بیوشیمیایی به خاکورزی، سالیسیلیک اسید و رقم متفاوت بود، اما روش کم
خاک ورزی در رقم مراغه با محلول پاشی 5/1 میلی مولار سالیسیلیک اسید با ایجاد شرایط مطلوب برای رشد، موجب کاهش محتوی پرولین و افزایش عملکرد دانه شد.