اثر پاکلوبوترازول بر برخی ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی گیاه شوید (Anethum graveoelans L.) تحت تنش خشکی

در این پژوهش اثرات تنش خشکی و پاکلوبوترازول بر گیاه شوید مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه انجام شد. برخی از صفات رشدی و بیوشیمیایی گیاه شوید تحت تنش خشکی(بر پایه میزان آبیاری) در سه سطح 70، 50 و 30 درصد ظرفیت زراعی و تیمار با پاکلوبوترازول در دو سطح 40 و 20 میلی گرم در لیتر بررسی گردید. نتایج نشان داد تنش خشکی، وزن تر و خشک و طول ساقه، وزن تر و خشک و طول ریشه، میزان رنگیزه های فتوسنتزی و پروتئین را به طور معنی داری کاهش و در مقابل میزان قند های احیاء کننده، پرولین و فعالیت کاتالاز را افزایش می دهد. اگر چه در نمونه های تیمار شده با پاکلوبوترازول نیز کاهش معنی داری در وزن تر وخشک و طول ساقه مشاهده شد اما تیمار با پاکلوبوترازول، پارامتر های رشد ریشه، میزان رنگیزه ها و پروتئین ها را در مقایسه با گیاهان تحت تنشی که با پاکلوبوترازول تیمار نشده بودند به طور معنی داری افزایش داد. در گیاهان تیمار شده با پاکلوبوترازول مقدار قند ها و پرولین و فعالیت کاتالاز نسبت به گیاهانی که با پاکلوبوترازول تیمار نشده بودند و شاهد به طور معنی داری بیشتر بود (در سطح 05/0 P ≤). علاوه بر این الگوی بیان پروتئین ها نیز تفاوت داشت. تجزیه SDS-PAGE یک پروتئین با وزن مولکولی 11 کیلودالتون را در شرایط تنش شدید و تیمار با غلظت mg/L 40 پاکلوبوترازول نشان داد. احتمالا این پروتئین نقشی اساسی در مقاومت شوید به کم آبی و اثر پاکلوبوترازول در تعدیل تنش دارد.