رویکرد جامعه شناختی به نقش روحانیت و امر سیاسی در تاسیس انقلاب اسلامی

با پیروزی انقلاب اسلامی و درهم تنیدگی روحانیت و امر سیاسی برآمده از آن، کارویژه های سیاسی از درون کارویژه های مذهبی سرچشمه گرفته است. بررسی مقوله واحد دین و سیاست و تاسیس نظام اسلامی یکی از اهداف اولیه این پژوهش است که تلاش دارد به این پرسش پاسخ دهد که چه رابطه ‎ای عینی و ذهنی بین امر سیاسی و روحانیت در تاسیس انقلاب اسلامی پدیدار شده و روحانیت از چه کارکردهایی برخوردار بوده است. در پاسخ به این پرسش فرضیه بر این استوار است که حفظ و تقویت وحدت و همبستگی ملی اسلامی ازجمله مهم ترین کارکردهای نهادی موثر است که نقش روحانیت را در تکوین نظام اسلامی برجسته می سازد. یافته های پژوهش که به روش تحلیلی و مبتنی بر چارچوب نظری کارکردگرایی است نشان می دهد که حراست، حمایت و مصلحت سیاسی در جهت تاسیس نظام اسلامی، حوزه های نهادی را در زمینه های اجتماعی و سیاسی تقویت می کند.