عملکرد کنترل تعادل واکنشی در افراد مبتلا به دیابت: یک مرور نقلی

دیابت یک مشکل بزرگ سلامتی در سراسر جهان است و می تواند با اختلال در توانایی بازیابی تعادل پس از وقوع اختلالات وضعیتی همراه باشد. افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی در مقایسه با افراد مبتلا به دیابت که نوروپاتی ندارند؛ در حین راه رفتن و ایستادن 15مرتبه بیشتر در معرض آسیب هایی مانند زمین خوردن، شکستگی ها، پیچ خوردگی مچ پا و کبودی ها می باشند. از این رو پیشگیری از زمین خوردن موضوعی است که در مراقبت از افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی شایسته توجه ویژه می باشد. در مطالعه حاضر، مقالات مختلف در زمینه ارتباط بین نوروپاتی دیابتی و اختلال در کنترل تعادل واکنشی در پایگاه های اطلاعاتی پاب مد، اسکوپوس، ساینس دایرکت، ایران مدکس، مگیران و گوگل اسکولار مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات، افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی نسبت به افراد مبتلا به دیابت که نوروپاتی ندارند، در پاسخ به اختلالات وضعیتی، نوسان و سرعت نوسان وضعیتی، کاهش تعادل  تاخیر طولانی تر در شروع پاسخ های تعادلی نشان می دهند. مطالعاتی که تاکنون در ارتباط با کنترل تعادل واکنشی در افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی انجام شده، مشخص کرده است که اختلال در پاسخ های وضعیتی خودکار می تواند منجر به ایجاد بی ثباتی وضعیتی و محدودیت در فعالیت های روزانه این دسته از بیماران شود. پیشنهاد می  شود به  طور اختصاصی، با هدف بهبود پاسخ های وضعیتی خودکار و کاهش خطر زمین خوردن و آسیب، راهکارهای پیشگیرانه و برنامه های تمرین درمانی مناسب برای این بیماران طراحی گردد.