بلوک های خاکی پایدار شده، یک مصالح نوآور در معماری نوین خاک

معماری خاک، یکی از فنون شناخته شده ساخت در معماری و با غنای تاریخی چندهزارساله است. علی رغم پیشینه قوی، کاربردهای کنونی آن به دلایل مختلف فنی، اقتصادی، اجتماعی، فلسفی و سیاسی همانند گذشته نبوده و ازاین رو نیازمند تامل از حوزه های گوناگون ازجمله زوایای فناوری، مهندسی و آزمایشگاهی است.اهمیت و ضرورت پژوهش: بنا بر رواج عمده استفاده از مصالح صنعتی؛ امروزه یکی از معضلات ساخت وساز در ایران، ساختمان هایی هستند که با سازه های بتنی و فلزی ساخته شده و در کنار زوال محیط زیست، سبب پایین آمدن کیفیت زندگی مردم و ازدست رفتن هویت معماری ایرانی گردیده اند. یکی از رویکردهای جدید در ارتقای استفاده از معماری خاک و مصالح خاک مبنا؛ لزوم نوآوری در محصول و نوآوری فناورانه در حوزه معماری خاک است. از این نظر روی آوری به مصالح نوین و باکیفیت رقیب برآمده از معماری نوین خاک یک الزام به حساب می آید. بلوک های خاکی پایدار شده به عنوان یک مصالح نوآور در معماری نوین خاک در پژوهش دنبال شده و مجموعه ای از مختصات فنی و آزمایشگاهی بلوک های خاکی پایدار در اسناد اخیر مدون شده موسسه آروویل هندوستان معرفی گردیده است.روش تحقیق پژوهش، کیفی و از نوع اسنادی هست و فرایند پژوهش به کمک مطالعات کتابخانه ای تدوین گردیده است. دامنه اصلی موضوعی اسناد استفاده شده نیز ناظر بر اسناد علمی با رویکرد فنی - آزمایشگاهی تدوین شده در موسسه آروویل هند به عنوان یکی از پیش گامان عرصه آموزش معماری خاک در عرصه بین الملل است.بلوک های خاکی پایدار شده در موسسه آروویل هند یک فناوری جدید به همراه مجموعه ای از الزامات فنی آزمایشگاهی به منظور تولید انواع بلوک های حفره دار، بلوک های هم بند، بلوک های ویژه با مجموعه ای از نقاط قوت و ضعف در کاربرد همانند سایر مصالح ساختمانی است. در همین راستا؛ توجه و کاربرد عملی آزمایش ها و آزمون های فنی ارجاع شده در این مقاله می تواند عملا کاربردهای این مصالح نوین را در سطح کشور توسعه و ارتقا دهد.