اثر بستر کشت و اسید ایندول بوتیریک بر ازدیاد ارقام جدید سانسوریا

امروزه به دلیل رشد کند و روش های ازدیاد سنتی برآورده کردن نیاز تجاری گیاه آپارتمانی سانسوریا کافی نمی باشد و ضروری است از مواد محرک ریشه زایی برای ازدیاد این گیاه استفاده شود. هدف این مطالعه بررسی اثرات غلظت های اسید ایندول بوتیریک و بستر کشت روی برخی صفات مورفوفیزیولوژیکی قلمه ارقام سانسوریا بود. تیمارهای این آزمایش شامل رقم (بلک گلد و سبز مینیاتوری)، غلظت های اسید ایندول بوتیریک (0، 100 و 200 میلی گرم در لیتر) و بستر کشت (پرلیت و ماسه بادی) بود. پس از 8 ماه، صفات مورفوفیزیولوژیکی شامل اندازه کالوس زمان ریشه زایی، تعداد ریشه و طول ریشه، زمان انگیزش جوانه، تعداد، طول و قطر پاجوش، میزان پوسیدگی قلمه، تعداد برگ، اندازه کالوس، وزن تر و خشک ریشه و برگ، محتوای نسبی آب برگ، نشت الکترولیت، میزان کلروفیل و درصد زیست توده اندازه گیری شدند. افزایش غلظت اسید ایندول بوتیریک در رقم بلک گلد سبب افزایش وزن تر و خشک اندام هوایی، اندازه کالوس، تعداد برگ و افزایش وزن خشک ریشه شد ولی در رقم سبز مینیاتوری افزایش اسید ایندول بوتیریک سبب کاهش زمان انگیزش و زیست توده ریشه و تعداد برگ شد. بر اساس نتایج، تیمار قلمه ها با اسید ایندول بوتیریک سبب کاهش پوسیدگی قلمه ها و زنده مانی گیاهان (100 میلی گرم در لیتر در سبز مینیاتوری و 200 میلی گرم در لیتر در رقم بلک گلد) شد. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش غلظت اسید ایندول بوتیریک جهت تیمار قلمه های کشت شده در بستر ماسه و پرلیت سبب افزایش تعداد ریشه و طول ریشه در قلمه های ارقام سبز مینیاتوری و بلک گلد شد.