بررسی تطبیقی رقابت پذیری فعالیت های بالادستی نفت و گاز در نظام حقوقی ایران و نروژ

رقابت پذیری شرکت ها و صنایع مختلف به عنوان یکی از معیارهای اصلی ارزیابی موفقیت آنها محسوب می شود. در یک تعریف کلی، رقابت پذیری توانایی یک شرکت یا صنعت برای حفظ یا افزایش سهم خود در بازارهای ملی و بین المللی با استفاده از ابزارهای مختلف است. قراردادهای بالادستی، صنعت نفت و گاز یکی از صنایع کلیدی کشور است. بیش از صد سال از کشف نفت در ایران می گذرد و اگرچه این صنعت نقش تعیین کننده ای در اقتصاد کشور دارد، اما ایران هرگز نتوانسته در زمره توسعه دهندگان فناوری های صنعت نفت جهان قرار گیرد، در حالی که موفیقیت در تجارت کشورها، بین المللی شدن شرکت های نفت و گاز بر اساس توانایی های فنی و مهندسی و زیرساخت های قوی فناوری است و فقط صرفا فروش نفت خام نیست. هدف این تحقیق مقایسه رقابت پذیری فعالیت های بالادستی نفت و گاز در نظام حقوقی ایران و نروژ می باشد. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد با توجه به اینکه نروژ تنها متکی به فروش نفت خام نیست و با توسعه فناوری رشد چشمگیری در این زمینه حاصل کرده است. و با استراتژی های مناسب همچون استفاده از ظرفیت های داخلی (شرکت های خصوصی) که باعث رقابت بیشتر در این زمینه می شود، را ارائه کرده است. پیشنهاد می شود اگرچه تولید نفت و گاز ممکن است در کنترل دولت یا بخش خصوصی باشد ولی انتقال و توزیع آن تحت شرایط خاص از سوی بخش خصوصی مدیریت شده و در بازار آزاد رقابت پذیر باشد.