تاثیر درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان
طلاق یکی از تجارب تنش زای خانواده است که می تواند منجر به بروز تعارضات و ناسازگاری در اعضای خانواده مخصوصا زنان شود. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه انجام شد.
تحقیق حاضر از نظر هدف تحقیقی کاربردی است. این تحقیق براساس نحوه گردآوری داده ها نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل به همراه یک دوره پیگیری بود. از تعداد 5400 زن مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره در منطقه 2 شهر تهران در سال 1399-1400، تعداد 30 زن به صورت هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه (درمان مبتنی بر شفقت و گواه) به روش تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش را الگوی درمان مبتنی بر شفقت گیلبرت (2010)، پرسشنامه انزوای اجتماعی توسط چلبی و امیر کافی (1383)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی مارتین و روبین (1995) و پرسشنامه شادکامی ارگایل ولو (1990) تشکیل دادند. داده ها استفاده از تحلیل واریانس آمیخته مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد که درمان مبتنی بر شفقت انزوای اجتماعی را کاهش و انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه را افزایش می دهد (001 ≥p) و این تاثیر در طول زمان با توجه به آزمون پیگیری ماندگار بود (001 ≥p).
به منظور بهبود انزوای اجتماعی، انعطاف پذیری روانشناختی و شادکامی زنان مطلقه پیشنهاد می شود از درمان مبتنی بر شفقت استفاده شود.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.