نقش درد ذهنی، اجتناب تجربی و بخشش بین فردی در پیش بینی نشانگان ضربه عشق

نشانگان ضربه عشق باعث مشکلات عمده هیجانی می شود و لازم است متخصصان به بررسی همه جانبه این مساله بپردازند. با در نظر گرفتن خلا پژوهشی حاضر، این مطالعه به دنبال بررسی نقش متغیرهای درد ذهنی، اجتناب تجربی و بخشش در پیش بینی بروز نشانگان ضربه عشق است. این پژوهش از نوع توصیفی-پس رویدادی با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون است. ابتدا پرسش نامه های نشانگان ضربه عشق (1999)، مقیاس بخشش هارتلند (2005)، درد ذهنی (2003) و پرسش نامه پذیرش و عمل (2004) برای زنان در محدوده سنی 18 تا 35 سال شهر اصفهان باتجربه ضربه عشق حداکثر در شش ماه گذشته به صورت هدفمند ارسال شد و نهایتا 195 پرسشنامه وارد تحلیل شد. نمرات افراد در پرسش نامه نشانگان ضربه عشق به عنوان متغیر ملاک و نمرات در درد ذهنی، اجتناب تجربی و بخشش به عنوان متغیر پیش بینی کننده عضویت گروهی در نظر گرفته شد. نتایج با استفاده از تحلیل تشخیصی تجزیه وتحلیل شد. نتایج حاکی از یک تابع تشخیصی معنادار است که واریانس گروه های تشکیل شده را تبیین می کند (05/0> P). به ترتیب مقیاس اجتناب تجربی (77/0-=r)، مقیاس درد ذهنی (75/0-=r) و نهایتا مقیاس بخشش بیشترین میزان پیش بینی کنندگی را در تفکیک دو گروه از یکدیگر دارد (44/0+=r). نتایج نشان داد افراد باتجربه نشانگان ضربه عشق در مقیاس های اجتناب تجربی و درد ذهنی (فقدان کنترل، تغییرناپذیری، آشفتگی هیجانی، ازخودبیگانگی، بهت، سردرگمی، خودشیفتگی و فاصله اجتماعی) و بخشش (بخشش دیگران و بخشش موقعیتی) می توانند از افراد فاقد آن متمایز شوند. این نتایج می تواند برای متخصصین سلامت روان که به نحوی با مسائل جوانان در ارتباط هستند مفید باشد.