ارائه راهبردهای ارتقاء قدرت هوایی پرنده های بدون سرنشین راهبردی (پهپاد) در برابر تهدیدات هواپایه

از آنجا که انواع پرنده های بدون سرنشین کشور در بعد سوم جنگ (قدرت هوایی) به عنوان سرمایه ملی محسوب می گردند بررسی وضعیت آن ها و میزان آسیب پذیری در مقابله با انواع تهدیدات هوایی قابل شناسایی محتمل اعم از سامانه های کنترل و فرماندهی پرنده ها، جنگنده های نسل چهار و پنج موجود در اختیار کشورهای فرامنطقه ایی و منطقه ایی به صورت ملموس جهت شناسایی راداری و انواع سنجنده منصوب برروی سامانه های یاد شده دشمن (اعم از هوایی و زمینی) محسوب می گردند. هدف پژوهش حاضر کاهش آسیب پذیری در برابر تهدیدات هوایی پرنده های بدون سرنشین به عنوان مکمل پرنده های با سرنشین (قبل از پرواز، حین پرواز و هنگام فرود) به منظور ارتقاء توان رزم حوزه هوایی بود. روش پژوهش آمیخته از نوع  موردی- زمینه ای و روش تحلیلی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه خبرگان حوزه ی هوایی نیروهای مسلح و مراکز علمی تشکیل داده بودند. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاد شد که در نهایت  360 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. روش تحلیل داده ها به شیوه کیفی(استدلالی)و کمی(توصیفی و استنباطی)با استفاده از نرم افزار SPSS و بهره گیری از محیط EXCEL انجام پذیرفته است. یافته های به دست آمده نشان داد که چون مقدار آماره آزمون Z از مقدار بحرانی بزرگ تر است؛ بنابراین اهداف پژوهش مورد تایید قرار م گیرند (05/0= p). به نظر می رسد که برنامه ریزی اجرایی و اولویت بندی نتایج مستخرجه از نتایج اهداف سه گانه (قبل از پرواز، حین پرواز، هنگام فرود) مهم و ضروری می باشد.