بررسی مبانی آلفورد تی ولچ در مطالعات قرآن پژوهی

ازشناسی مبانی قرآن پژوهان از جمله مباحث ضروری در مطالعات قرآنی است که دربردارنده نگرش ها، روش ها و اختصاصات ویژه ای است که قرآن پژوهان در تبیین آیات وحی به کار بسته اند. قرآن کریم، به عنوان منبع اصلی شریعت اسلامی، مورد توجه و اهتمام خاص خاورشناسان بوده است، در این بین می توان به آلفورد تی ولچ (Alfored T Welch) خاورشناس آمریکایی تبار اشاره کرد که به عنوان استاد زبان عربی و مطالعات اسلامی شروع به تدریس در «دین تطبیقی» کرد و از سال 1965م. مطالعات خود را به طور ویژه بر روی قرآن متمرکز نمود و مقاله هایی در «دایره المعارف اسلام» و «دایره المعارف اسلام معاصر آکسفورد» درباره قرآن و تاریخ زندگانی پیامبر اسلام  به چاپ رسانده است. برخی از نکات ذکر شده در اثار وی، حاکی از عدم شناخت و اطلاع کافی، نسبت به دین اسلام و قرآن است  در واقع او درباره قرآن،  دارای پیش فرضی خاص است. به علت آنکه دیدگاه و نحوه نگرش او نسبت به قرآن، که اساسا غیراعتقادی بوده است، نظریات او اغلب، سطحی و دور از ژرف نگری لازم است زیرا وی قرآن را به عنوان یک پدیده مورد بررسی قرار داده و به جای کاوش در حقانیت و درک نورانیت و بهره مندی از آن، تنها در حوزه مصادر قرآن ورود کرده و وارد حوزه محتوایی نشده است. با عنایت به رویکرد کلی مستشرقان در وحیانی نبودن قرآن و تاثیرپذیری آن از فرهنگ زمانه و تحریف قرآن، این موارد از جمله مبانی مشترک بین ولچ و سایر مستشرقان بوده است و برخی از مبانی مختص خود او هم وجود دارد مانند تطور متن و مفاهیم در قرآن و نسخ پذیری آیات قرآن و اقتباس قرآن از کتب آسمانی یهودیان و مسیحیان.