تبیین مفهوم تداوم تکاملی سیمای فرهنگی با رویکرد تاب آوری اقلیمی

سیماهای فرهنگی که ثمره تغییرات متنوع و متاثر از تحولات و بحران‎ های ناشی از فرایندهای طبیعی یا انسانی هستند، می‎ توانند مرجعی ارزشمند برای یادگیری، تصمیم‎ گیری و برنامه‎ ریزی در مواجهه با تغییرات در دنیای معاصر باشند. هدف مطالعه، طراحی مدل مفهومی تداوم فرایند تکاملی سیمای فرهنگی در مواجهه با تغییرات اقلیمی با استفاده از روش گراندد تئوری انجام شد. نمونه‎ گیری به صورت هدفمند با 30 نمونه، جمع ‎آوری داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته و تحلیل داده ‎ها با استفاده از نرم‎ افزار MAXQDA انجام گرفت. در پی تبیین مفهوم سیمای فرهنگی و تحلیل سیر تکاملی آن مبتنی بر نظریه ساخت‎ یابی، اکولوژی سیمای سرزمین و تغییر، نتایج مطالعه نشان داد که تداوم تکامل سیماهای فرهنگی در برابر تنش‎های محیطی از جمله تغییرات اقلیمی، مستلزم کشف و یادآوری تجربه های زیسته در طول لحظات تغییر، یادگیری و بهره‎ گیری از رویکردهای کاهش اثرات، سازگاری با تغییرات و در نهایت رویکرد ارزش‎آفرین و بازآرا است. کاربست این مدل در تدوین راهبردها در مقیاس های زمانی- مکانی می‎ تواند نه تنها منجر به ارتقاء تاب‎ آوری اقلیمی سیماهای فرهنگی شود، بلکه تداومی در سیر تکامل را رقم می ‎زند.