اثر درمانی تعامل سیتاگلپتین و بربرین بر کبد چرب و بیان ژن GLUT4 کبدی در موش های صحرایی نر دیابتی

کبد چرب سبب تجمع چربی اضافی در سلول های کبدی می شود. بربرین دارای فعالیت های آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است و سیتاگلیپتین مهار کننده DPP-4 است که عملکرد هورمون های اینکرتین را افزایش می دهد. در این تحقیق، فعالیتهای بیولوژیکی بربرین و سیتاگلیپتین برای درمان کبد چرب در موش های اسپراگ-داولی مدل دیابتی بررسی شد. اثرات درمانی سیتاگلپتین و بربرین بر کبد چرب در موش های دیابتی شده توسط تزریق آلوکسان با تک دوز 100 میلی گرم/کیلوگرم با گروه بندی زیر صورت گرفت. 1: کنترل (سرم فیزیولوژی به عنوان حلال آلوکسان) ؛ 2: مدل (کبد چرب + آلوکسان) ؛3: سیتاگلیپتین (کبدچرب + آلوکسان و سیتاگلیپتین 10 میلی گرم/کیلوگرم)؛ 4: بربرین (کبدچرب+آلوکسان و 150 میلی گرم/کیلوگرم بربرین)؛ 5: بربرین/سیتاگلیپتین (کبد چرب + آلوکسان و 5 میلی گرم/کیلوگرم سیتاگلیپتین و 75 میلی گرم/کیلوگرم بربرین). پس از اتمام دوره تیمار و بافت کبد جداسازی و توزین شد. میزان تری گلیسرید و کلسترول کبدی سنجش شد. بیان ژن GLUT4 در بافت کبد با روش ریل تایم PCR اندازه گیری شد. سطح بیان ژن GLUT4 در گروه های تیمار در مقایسه با گروه مدل افزایش یافت که فقط در گروه تجویز توام با گروه مدل تفاوت معنی دار دیده شد (05/0  <p). میزان کلسترول کبدی در گروه های تیمار نسبت به گروه مدل کاهش معنی دار داشته است (01/0  <p). تری گلیسرید کبدی در گروه های تیمار کاهش یافت ولی فقط در گروه تجویز توام تفاوت معنی داری با گروه مدل دیده شد (05/0  <p). بربرین و سیتاگلیپتین به ویژه در تجویز توام با بیان افزایشی GLUT4 و کاهش کلسترول و تری گلیسرید کبدی اثر مطلوبی در متابولیسم لیپیدها دارند و می توانند به عنوان یک رژیم درمانی موثر برای هایپرلیپیدمی و کبد چرب در نظر گرفته شوند.