اثربخشی آموزش روش فرزندپروری مثبت گرا بر رفتارهای مخل و مخرب و خودکنترلی دانش آموزان دختر پایهه پنجم دبستان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش روش فرزندپروری مثبت گرا بر رفتارهای مخل و مخرب و خودکنترلی دانش آموزان دختر پایه پنجم دبستان انجام گرفت. این پژوهش با روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه انجام شد. دوره پیگیری نیز دوماهه اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر پایه پنجم دبستان با رفتارهای مخل و مخرب منطقه 5 شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 به همراه والدینشان بود. 27 دانش آموز با رفتار مخل و مخرب به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه جای دهی شدند (14 دانش آموز در گروه آزمایش و 13 دانش آموز در گروه گواه). گروه آزمایش آموزش روش فرزندپروری مثبت گرا را طی دو و نیم ماه در ده جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل رفتارهای مخرب کودکان (CDBQ) و پرسشنامه خودکنترلی کودکان (SCQ) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس آمیخته با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد روش فرزندپروری مثبت گرا بر رفتارهای مخل و مخرب و خودکنترلی دانش آموزان دختر پایه پنجم دبستان تاثیر معنادار دارد (0/001>p). براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت روش فرزندپروری مثبت گرا با بهره گیری از روش های فرزندپروری بهنجار و اصول ارتباطی مناسب به عنوان یک روش کارآمد می تواند برای کاهش رفتارهای مخل و مخرب و بهبود خودکنترلی دانش آموزان دختر مورد استفاده قرار گیرد.