طراحی و اجرای برنامه آموزش خودمراقبتی و بررسی تاثیر آن بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع 2: یک کارآزمایی بالینی

 امروزه دیابت به عنوان یکی از شایع ترین بیماری های موثر بر کیفیت زندگی دوران سالمندی مطرح می شود؛ این مطالعه نیز با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودمراقبتی بر بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در بین زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع2 ساکن شهر تهران، در سال 1402-1401 انجام شد.

در این کارآزمایی بالینی 99 زن سالمند مبتلا به دیابت نوع 2، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمون؛ طی 7 جلسه30 تا 60 دقیقه ای؛ آموزش های اصول خودمراقبتی ویژه بیماران مبتلا به دیابت را دریافت کردند . گروه شاهد نیز پس از اخذ پس آزمون، این آموزش را به صورت فشرده؛ در 4 جلسه، دریافت کرد. ابزار گرد آوری داده ها پرسش نامه دوبخشی اطلاعات جمعیت شناختی و کیفیت زندگی (لیپاد) بود. تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 26 و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی، انجام شد.

تعداد 69 نفر از شرکت کنندگان (69/7%) در گروه سنی 69-60 سال قرار داشتند. پس از مداخله؛ تفاوت بین نمرات کیفیت زندگی در دو گروه معنادار بود (0/001>P). در بررسی درون گروهی در هریک از گروه ها نیز مشخص شد که میزان نمره کیفیت زندگی قبل و بعد از انجام مداخله در گروه آزمون و شاهد تفاوت معناداری دارد (0/001=P)؛ این تفاوت در گروه آزمون مثبت و در گروه شاهد منفی بود.

آموزش خودمراقبتی، کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع 2 را بهبود می دهد. بنابراین، انجام مداخلات آموزشی از این قبیل، گزینه مناسبی برای ارتقای کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.