ارتباط هایپوناترمی با مننژیت باکتریال و غیر باکتریال و عوارض آن

با توجه به عدم شناخت کافی و تفاوت شیوع هیپوناترمی در مننژیت غیر باکتریال و مننژیت باکتریال، این مطالعه با هدف تعیین ارتباط هایپوناترمی با مننژیت باکتریال و غیر باکتریال و عوارض آن انجام شد.

این مطالعه مقطعی بر روی 183 کودک مبتلا به مننژیت مراجعه کننده به بیمارستان کودکان شفیع‏زاده امیرکلا در سه گروه سنی یک ماه تا 2 سال، 5-2 سال و 18-5 سال انجام شد. بر اساس آنالیز مایع مغزی نخاعی موارد مننژیت باکتریال به صورت 100<WBC با ارجحیت PMN، گلوکز کمتر از 40% قند سرم و پروتئین بیشتر از g/L 1 یا کشت یا اسمیر مثبت در نظر گرفته شدند و موارد مننژیت غیر باکتریال به صورت 100>WBC با ارجحیت لنفوسیت، گلوکز بیشتر از 60% قند سرم و پروتئین کمتر از g/L 1 کشت یا اسمیر منفی در نظر گرفته شدند. جنس کودکان، طول زمان بستری و بروز تشنج در دو گروه مننژیت باکتریال و غیر باکتریالی با و بدون هیپوناترمی بررسی و مقایسه شد.

در این مطالعه میانگین سنی پسران (47/10±68/26) مبتلا به مننژیت نسبت به دختران (32/50±42/56) بیشتر بوده است (0/001>p). میانگین سنی بیماران مبتلا به مننژیت دارای هیپوناترمی (47/56±51/87) نسبت به بیماران بدون هیپوناترمی (45/03±72/54) کمتر بوده است (0/002=p). فراوانی هیپوناترمی در کودکان مبتلا به مننژیت با سن کمتر از 2 سال نسبت به سایر گروه سنی (52 بیمار) (0/002=p)، و همین طور نوزادانی که دچار تشنج شدند (37 بیمار) (0/001=p) به طور معنی‏داری بیشتر بوده است. در کودکانی که هیپوناترمی داشتند، مدت بستری در بیمارستان به طور معنی‏داری بیشتر بوده است (108 بیمار) (0/01=p).

بر اساس مطالعه حاضر، مشخص شد که کودکان با سن کمتر در معرض خطر بیشتری برای هیپوناترمی هستند و نیز وجود هیپوناترمی در ابتدای تشخیص مطرح کننده خطر بیشتری برای تشنج و افزایش طول بستری است. اگرچه ریسک هیپوناترمی در هر دو نوع مننژیت باکتریال و غیر باکتریال تقریبا یکسان بوده است.