مکانیابی بهینه نیروگاه خورشیدی با استفاده از روش بهترین-بدترین، سوارا و سیستم اطلاعات مکانی (مطالعه موردی: استان فارس)

کشور ایران که به عنوان یکی از تولیدکنندگان بزرگ سوخت‏های فسیلی در جهان شناخته می‏شود و قسمت اعظم سبد انرژی‏اش سوخت‏های فسیلی است، در منطقه پرتابشی از کره زمین قرار گرفته است که می‏تواند به منظور تولید انرژی خورشیدی از آن استفاده کند. اولین گام به منظور ایجاد نیروگاه‏های خورشیدی، مکان یابی علمی و عملیاتی محل احداث آن است. تحقیق حاضر با هدف مکان یابی نیروگاه خورشیدی در استان فارس، به ارائه یک رویکرد مبتنی‏ بر سیستم اطلاعات مکانی و تصمیم‏گیری چندمعیاره پرداخته است. در رویکرد ارائه شده، تهیه لایه‏های اطلاعاتی، تحلیل‏های فضایی و بصری‏سازی با استفاده از سیستم اطلاعات مکانی انجام شده است. همچنین، وزن دهی و تلفیق معیارها با استفاده از تصمیم‏گیری چندمعیاره صورت گرفته است. تحقیق حاضر به منظور وزن دهی معیارهای مکان یابی، دو روش بهترین بدترین و سوارا که در تحقیقات پیشین کمتر مورد استفاده بوده‏اند، را با هم مقایسه کرده و همچنین از عملگرد میانگین هندسی به منظور تلفیق نتایج آن ها استفاده کرده است. براساس نتایج، معیارهای مکان یابی نیروگاه خورشیدی براساس اهمیت به ترتیب پتانسیل فتوولتائیک (241/0)، تابش نرمال مستقیم (156/0)، دما (120/0)، بارش (092/0)، فاصله از راه‏ها (089/0)، فاصله از مراکز شهری (085/0)، فاصله از گسل‏ها (066/0) و ارتفاع (054/0) بوده است. نقشه‏های تناسب اراضی تهیه شده نشان داد بیش از 50 درصد مساحت استان فارس از تناسب زیاد و خیلی زیاد جهت احداث نیروگاه خورشیدی برخوردار بوده و مناطق شمالی، شمال شرقی و مرکزی مانند شهرستان‏های آباده، خرم بید، پاسارگاد و سرچهان باید در اولویت قرار گیرند.