تحلیل جامعه شناختی رابطه سطح توسعه یافتگی مناطق شهر تهران با احساس امنیت اجتماعی زنان

از امنیت به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه نام برده می شود که بدون آن، توسعه امکان پذیر نیست. از سوی دیگر پژوهش ها نشان دهنده تاثیر کلی توسعه بر امنیت هستند براین اساس پژوهش حاضر، با هدف بررسی نابرابری های ابعاد مختلف توسعه و ارتباط آن با احساس امنیت اجتماعی زنان صورت گرفته است.

روش پژوهش:

 این پژوهش، پیمایشی با رویکرد کمی است. برای جمع آوری اطلاعات از سال نامه های آماری، نقشه های جی آی اس و... استفاده و سطح توسعه یافتگی مناطق در هر شاخص، با روش آنتروپی شانون و تکنیک ویکور رتبه بندی شده اند. جامعه آماری، شهر تهران و حجم نمونه 400 نفر بود که با روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. بررسی فرضیه ها با آزمون های آماری رگرسیون تک متغیره و هم بستگی پیرسون صورت گرفت.

بین رتبه توسعه یافتگی مناطق در ابعاد (بهداشتی، آموزشی، سرمایه گذاری و رفاه اقتصادی) و احساس امنیت زنان رابطه مستقیمی برقرار است، اما تاثیر سطح توسعه یافتگی در بعد خدمات اجتماعی نامتوازن (جایگاه سوخت، دفاتر پست و...) بر احساس امنیت اجتماعی زنان مورد تایید قرار نگرفت.

می توان با ارتقاء سطح کمی و کیفی شاخص های توسعه، با توجه ویژه به مناطق کم تر برخوردار و شناسایی پتانسیل های موجود در بخش صنایع کوچک مقیاس؛ باعث افزایش اشتغال زایی و متعادل شدن درآمدها و در نتیجه کاهش فقر و بیکاری شد که افزایش احساس امنیت را به دنبال خواهد داشت.