توانمندسازی دولت در سیاست‏ های حوزه سرمایه‏ گذاری خارجی: کاربرد رویکرد PDIA برای اقتصاد ایران

مسئله سرمایه ‏گذاری خارجی، جذب و رونق آن باتوجه به ضرورتی که برای رشد و توسعه اقتصادی دارد، همواره یکی از مسائلی بوده که دغدغه سیاست ‏گذاران و دولت‏ مردان ایران بوده است. در این راستا، دولت‏ های مختلف بدون توجه لازم به قابلیت محیط اجرایی، اقدام به تصویب قوانین جدید، تزریق سرمایه ‏های فیزیکی و انسانی فراوان در بخش عمومی و ترسیم اهداف و چشم‏ اندازهای آرمانی می‏ کنند که این موضوع نه ‏تنها دستاورد قابل‏ ملاحظه ‏ای به‏ همراه نداشته؛ بلکه ازطریق تحمیل وظایف طاقت‏ فرسا بر محیط اجرایی، ظرفیت آن را مستهلک کرده است. بدین‏ منظور مطالعه حاضر بااستفاده از رویکردی نوین؛ یعنی انطباق رفت و برگشتی مسئله‏ محور (پدیا) نشان می‏ دهد که نامناسب ‏بودن پارادایم دولت نسبت به مسئله سرمایه ‏گذاری خارجی و تاکید بر راه‏ حل‏ محوری، تمرکز بر به‏ کارگیری بهترین سرمش‏ های تجربه ‏شده در کشورهای دیگر، عدم درک مشترک بوروکرات‏ ها از ظرفیت دولت، عدم توجه به بافت محلی و چگونگی تعامل بازیگران حاضر در عرصه کنش و عدم توجه اصلاح گران به ساختارهای اختیار، از مهم‏ترین دلایل ریشه ‏ای قابلیت اجرایی ضعیف در حوزه سرمایه‏ گذاری خارجی هستند. براساس نتایج حاصله، دولت باید مسئله‏ محور باشد و از راه‏ حل ‏محوری اجتناب کند و هنگام سیاست‏ گذاری به بافت محلی و کنشگران حاضر در عرصه کنش، توجه اساسی داشته باشد. لذا این مقاله، ضرورت به ‏کارگیری راه کارهای مختلف هنگام رویارویی با چالش‏ های مختلف را برجسته می‏ سازد و به سیاست‏ گذاران پیشنهاد می ‏دهد هنگام تنظیم دستور کارهای سیاستی به توانایی محیط اجرایی نیز توجهی اساسی داشته و تنظیم و تدوین سیاست‏ ها بر این مبنا باشد.