تاثیر گنادوتروپین کوریونی انسانی و فلونکسین مگلومین بر روی میزان آبستنی در گاوهای شیری

افزایش ناباروری و کاهش میزان آبستنی دو مورد از چالش برانگیزترین مسائل در گاوهای شیری مدرن است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر گنادوتروپین کوریونی انسانی روز 5 و تزریق فلونیکسین مگلومین در روزهای  14-16 بعد از تلقیح بروی آبستنی درگاوهای شیری پرتولید در دو فصل سرد و گرم بود.

مواد و روش‏ ها:

 در این مطالعه تعداد 557 راس گاو شیری انتخاب وبه طورتصادفی به چهار گروه در هر دو فصل سرد (تعداد 396 گاو) و گرم  (تعداد 181 گاو) تقسیم شدند.  شاخص گرما - رطوبت (85-92) نشان داد که گاو ها در فصل گرم تحت استرس گرمایی بودند. گروه یک: تزریق هورمون گنادوتروپین کوریونی انسانی روز 5 بعد از تلقیح، گروه دو:  تزریق هورمون گنادوتروپین کوریونی انسانی روز پنچم و فلونیکسین مگلومین بین روزهای 14-16 بعد از تلقیح، گروه سوم: تزریق فلونیکسین روزهای بین 14-16 و گروه چهارم: گروه کنترل. جهت بررسی میزان پروژسترون در روزهای 5 و 12 بعد از تلقیح نمونه خون اخذ گردید، همچنین جهت بررسی تعداد جسم زرد، اندازه گیری اقطار جسم زرد در روزهای 5 و 12 و آبستنی  در روز 28-30 بعد از تلقیح سونوگرافی انجام شد.

یافته‏ ها:

 نتایج نشان داد که میزان پروژسترون در گروه های یک و دو بیشتر از دو گروه دیگر در فصل سرد بود (13 و 12/7؛ p=0.001) در صورتیکه تفاوت معنی داری در بین گروه ها در فصل گرم مشاهده نشد (11 و 10/4؛ p=0.7). اجسام زرد تشکیل شده بعد از تزریق کوریونیک انسانی دردو گروه 2  (1/68) و 3 (1/70) بیشتر از دوگروه دیگر (1/3 و 1/1) به ترتیب در فصل سرد بود (p=0.0001)، این اختلاف در بین گروه ها در فصل گرم مشاهده نشد. همچنین اختلاف معنی داری در بین گروه ها در فصل گرم از لحاظ آبستنی مشاهده نشد ولی در فصل سرد تغییرات معنی دار بود.

با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه استفاده از فلونیکسین مگلومین تاثیری در بهبود باروی در دو فصل سرد و گرم نداشت ولی تزریق گنادوتروپین کوریونی انسانی روز 5 بعد از تلقیح توانست تعداد جسم زرد و میزان پروژسترون و همچنین میزان آبستنی را در فصل سرد افزایش دهد ولی درفصل گرم هیچ تاثیری مشاهده نشد.