تبیین جایگاه زیبایی شناسی در پندار رهبران پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی تهران

 از آن جایی که توجه به جنبه زیبایی شناختی پدیده های رهبری، سازمان ها را متحول می کند، ضروریست رهبران و مدیران پرستاری با زیبایی شناسی پرستاری به شکل عینی و نظام مند آشنا شوند و یافته های کیفی بایستی در جهت عینی سازی این بعد پرستاری در تمامی ارکان آن اعم از مدیریت و رهبری، بالین، آموزش و پژوهش بکار برده شوند. این مطالعه با هدف  تبیین جایگاه زیبایی شناسی در پندار رهبران پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.

 این مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوی مرسوم با رویکرد گرانهایم و لاندمن در سال 1402 انجام شده است. جامعه پژوهش شامل تیم رهبری و مدیریت بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران بود و جمع آوری داده ها، به صورت مصاحبه فردی عمیق نیمه ساختارمند و چهره به چهره انجام شد.روش نمونه گیری، هدفمند و گلوله برفی بوده است و تعداد مشارکت کنندگان تا اشباع داده ها انتخاب شدند و در مجموع 28 مصاحبه با مترون، سوپروایزر، سرپرستار انجام شد.

  تعداد 525 کد از مجموع 28 مصاحبه استخراج شد که پس از تحلیل، سه طبقه اصلی و زیر طبقات شناسایی گردید. محوریت طبقات اصلی حاصل از تحلیل نهایی عبارت از پندار زیباشناخت معنویت گرا، پندار زیباشناخت اخلاق مدار، پندار زیباشناخت خردمندانه بود. به این ترتیب یافته های مطالعه نشان داد، معنویت گرایی، اخلاق مداری و خردمندی از وجوه زیبایی شناسی در پندار رهبران زیباشناخت گرا می باشد.

انجام این پژوهش، سبب تحکیم یافته های پژوهش های قبلی از حیث مبانی نظری توسعه ادبیات رهبری زیباشناخت گرا بوده و از حیث روش شناختی تکمیل کننده ارائه مدل رهبری پرستاری زیباشناخت گرا در نظام مراقبت سلامت می باشد. از این رو، می تواند به عینی سازی و تبیین مفهوم زیبایی و والایی زیبایی در سازمان های مراقبت سلامت و رهبری پرستاری در نظام مراقبت سلامت ایران کمک کند.