بررسی ارتباط بین سازوکارهای حاکمیت شرکتی و آزمون مجدد تئوری نمایندگی درکشورهای در حال توسعه (مطالعه موردی؛ ایران)

نظریه نمایندگی از مهم ترین مباحث مربوط به مبانی تئوریک در ارتباط با نظام حاکمیت شرکتی در ایران است. هدف حاکمیت شرکتی دستیابی به شرکت های مسئولیت پذیر،پاسخگو، مدیران ارزش آفرین و در نهایت کنترل شرکت هاست.سازوکارهای حاکمیت شرکتی موجب کاهش هزینه های نمایندگی می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سازوکارهای حاکمیت شرکتی وآزمون مجدد تئوری نمایندگی در ایران به عنوان نمونه ای از کشورهای در حال توسعه می باشد.پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کیفی بوده و با استفاده از رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد و نمونه گیری هدفمند ازافراد متخصص و صاحب نظر در زمینه حسابداری انجام شده است.داده ها به روش مصاحبه با روش هدایت کلیات و به صورت نیمه ساختاریافته گردآوری شده است.تحلیل آماری داده های پژوهش نشان میدهد که از میان مفروضات تئوری نمایندگی؛ریسک گریزی، نظارت و پاداش در نظام حاکمیت شرکتی ایران دارای ابعاد بازبینی شده هستند.بسته های پاداش و استقلال هیات مدیره ابزار موثری برای مدیران مالک در ایران نیستند، بنابراین، سیاست گذاران می بایست تمرکز خود را از مکانیسم های نقش مدیریت داخلی، پاداش مناسب و همچنین استقلال هیات مدیره تغییر دهند. علاوه براین، مشخص شد که راهکارهای مالی،نظارتی و انگیزشی برای تسکین مشکلات نمایندگی، در نظام حاکمیت شرکتی ایران چندان موثر نیستند.