تاثیر بیوچار چوبی، لئوناردیت و زغال سنگ بر برخی ویژگی های کیفی کمپوست حاصل از کمپوست شدن مشترک کود دامی و مواد آلی جنگلی

کمپوست سازی رهیافت موثر مدیریت ضایعات آلی است ولی معایبی همچون تصاعد گازهای خطرناک حین تولید دارد. برای غلبه بر این معایب از برخی افزودنی های آلی و معدنی در فرایند تولید استفاده می شود. در این پژوهش اثر بیوچارچوبی، لئوناردیت و زغال سنگ بر برخی ویژگی ها و شاخص های کیفی کمپوست مشترک کود دامی و مواد آلی جنگلی مطالعه شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول تیمار شامل بیوچار چوبی، لئوناردیت و زغال سنگ در دو سطح 2 و 4 درصد وزنی و فاکتور دوم زمان شامل 12 هفته بود. در طول فرایند کمپوست شدن، دما، pH، EC، غلظت نیتروژن کل، درصد کربن آلی و برخی شاخص های کیفی همچون شاخص هوموسی شدن(HR)، نسبت هوموسی شدن(HI)، درجه پلیمریزاسیون(DP) و مجموع مواد هیومیک(HS) اندازه گیری شدند. بر طبق نتایج حاصله، برخلاف pH، در مورد دمای توده کمپوست تیمار ها تفاوت معناداری با تیمار شاهد داشتند و تیمار زغال سنگ در سطح 2 درصد بالاترین دما، تیمار لئوناردیت 2 درصد بیشترین طول مدت زمان فاز ترموفیلی و تیمار های لئوناردیت 2 و 4 درصد بالاترین درصد نیتروژن کل را نشان دادند. در این پژوهش زغال سنگ در سطح 4 درصد باعث افزایش معنادارEC کمپوست شد. بیوچار و زغال سنگ باعث افزایش کربن آلی در بستر های کمپوست شدند. تیمار های لئوناردیت 2 و 4 درصد بالاترین مقادیر شاخص های هوموسی شدن (HS، DP، HI، HR) را ایجاد ولی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. به طور کلی تیمارهای لئوناردیت از لحاظ شاخص های رسیدگی کمپوست نهایی و تیمارهای بیوچار و زغال سنگ برای تسریع کمپوست شدن در مراحل اولیه مفید تشخیص داده شدند.