به جمع مشترکان مگیران بپیوندید!

تنها با پرداخت 70 هزارتومان حق اشتراک سالانه به متن مقالات دسترسی داشته باشید و 100 مقاله را بدون هزینه دیگری دریافت کنید.

برای پرداخت حق اشتراک اگر عضو هستید وارد شوید در غیر این صورت حساب کاربری جدید ایجاد کنید

عضویت
فهرست مطالب نویسنده:

کمال خلخال

  • عادل ریحانی تبار*، مریم راجی، کمال خلخال، آرش همتی، محمدرضا ساریخانی

    کمپوست سازی رهیافت موثر مدیریت ضایعات آلی است ولی معایبی همچون تصاعد گازهای خطرناک حین تولید دارد. برای غلبه بر این معایب از برخی افزودنی های آلی و معدنی در فرایند تولید استفاده می شود. در این پژوهش اثر بیوچارچوبی، لئوناردیت و زغال سنگ بر برخی ویژگی ها و شاخص های کیفی کمپوست مشترک کود دامی و مواد آلی جنگلی مطالعه شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول تیمار شامل بیوچار چوبی، لئوناردیت و زغال سنگ در دو سطح 2 و 4 درصد وزنی و فاکتور دوم زمان شامل 12 هفته بود. در طول فرایند کمپوست شدن، دما، pH، EC، غلظت نیتروژن کل، درصد کربن آلی و برخی شاخص های کیفی همچون شاخص هوموسی شدن(HR)، نسبت هوموسی شدن(HI)، درجه پلیمریزاسیون(DP) و مجموع مواد هیومیک(HS) اندازه گیری شدند. بر طبق نتایج حاصله، برخلاف pH، در مورد دمای توده کمپوست تیمار ها تفاوت معناداری با تیمار شاهد داشتند و تیمار زغال سنگ در سطح 2 درصد بالاترین دما، تیمار لئوناردیت 2 درصد بیشترین طول مدت زمان فاز ترموفیلی و تیمار های لئوناردیت 2 و 4 درصد بالاترین درصد نیتروژن کل را نشان دادند. در این پژوهش زغال سنگ در سطح 4 درصد باعث افزایش معنادارEC کمپوست شد. بیوچار و زغال سنگ باعث افزایش کربن آلی در بستر های کمپوست شدند. تیمار های لئوناردیت 2 و 4 درصد بالاترین مقادیر شاخص های هوموسی شدن (HS، DP، HI، HR) را ایجاد ولی تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. به طور کلی تیمارهای لئوناردیت از لحاظ شاخص های رسیدگی کمپوست نهایی و تیمارهای بیوچار و زغال سنگ برای تسریع کمپوست شدن در مراحل اولیه مفید تشخیص داده شدند.

    کلید واژگان: بیوچار, زغال سنگ, لئوناردیت, کمپوست شدن مشترک, هوموسی شدن
    Adel Reyhanitabar *, Maryam Raji, Kamal Khalkhal, Arash Hemati, Mohammadreza Sarikhani
    Background and Objectives

    Composting is an effective approach to organic waste management, but it also has disadvantages such as greenhouse gases emission (CH4, CO2, and N2O), bad smells, nitrogen loss, and contamination of soil and water resources. Therefore, it is crucial to develop a method to reduce gas emissions and improve the quality of compost at the same time. To overcome these disadvantages, some additives are usually used. The use of additives at the beginning of the composting process to produce valuable compost is known as "co-composting". Various materials can be incorporated into waste during composting. These materials fall into three categories: organic, mineral, biological, or a combination of these. Some of these added materials serve as bulking agents, primarily affecting the physical structure of the compost (such as aeration). However, most of the time, these substrates also have direct or indirect impacts on other composting factors and can be considered as additives. Additives play a role in enhancing the composting process by reducing leaching and gas emissions, improving aeration, accelerating organic matter breakdown, and enhancing nutrient content and availability in the final product. The research published so far showed that the effect of wood biochar along with leonardite and coal on the quality of compost obtained from animal manure and forest organic matter had not been studied in Iran, and considering the importance of the feasibility of improving the quality of compost, this research was conducted.

    Methodology

    In this research, the effect of wood biochar, leonardite and coal on some characteristics and quality indices of the co-compost of animal manure and forest organic matter was studied. The biochar was produced at 400° C from the pyrolysis of mixed pruning plum and pomegranate brunches. Leonardite and coal were also prepared from companies active in this field. The experiment was conducted as a factorial in a completely random basic design with three replications. The first factor of treatment included wood biochar, leonardite and coal at two levels of 2 and 4% by dry weight and the second factor of time included 12 weeks. During the composting process, temperature, pH, EC, total nitrogen concentration, organic carbon content and some quality indices of composting such as humification index (HR), humification ratio (HI), degree of polymerization (DP) and total materials Humic (HS) were measured.

    Findings

    According to the results, the treatments were significantly different from the control regarding the temperature of the compost pile, and the coal treatment showed the highest temperature at the level of 2%, and the duration of the thermophilic phase in the leonardite treatment was 2% longer than the other treatments. Among the additives, 2% and 4% leonardite treatments created the highest total nitrogen content in the compost. The additives used in this research did not make a significant difference in compost pH, but coal at the level of 4% caused a significant increase in electrical conductivity (EC). Biochar and coal increased organic carbon concentration in the compost pile. Leonardite treatments of 2% and 4% produced the highest values of humification indices (HS, DP, HI, HR), but they were not significantly different from each other. The biochar used in this research increased the C/N ratio of co-compost.

    Conclusion

    In general, leonardite treatments were found to be useful in terms of the indicators of final compost and biochar and coal treatments to accelerate composting in the early stages. But the results of this research showed that it can be used at the end of composting processes in order to enrich and improve the quality of the produced compost. The results of this research showed that considering the costs of raw materials, coal is a suitable treatment to accelerate the production and improve the quality of compost. The results obtained about the effect of biochar obviously cannot be generalized to all biochars and different results may be obtained depending on the type of biomass and pyrolysis conditions. Therefore, it is recommended to use the combination of organic and biological or organic and inorganic additives in future research. Other traits such as indices of microbial contamination and abundance of weed seeds should also be measured and the effect of treatments should be studied. Finally, it is recommended to study the effect of final compost on the characteristics of calcareous and acidic soils.

    Keywords: Biochar, Coal, Co-Composting, Leonardite, Humification
  • عادل ریحانی تبار*، مریم راجی، کمال خلخال، آرش همتی، محمدرضا ساریخانی*

    در این پژوهش اثر مصرف بیوچار، لئوناردیت و زغال سنگ بر شاخص های هوموسی شدن و جوانه زنی و غلظت برخی عناصر در کمپوست مشترک کود دامی و مواد آلی جنگلی مطالعه شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول تیمار (مواد افزودنی) در دو سطح (2 و 4 درصد وزنی) با مواد اولیه مخلوط شدند و فاکتور دوم زمان بود. در طول فرایند کمپوست شدن و در هفته های اول تا 12 نمونه برداری انجام و دما، EC، نسبت C/N، غلظت نیترات و غلظت کل عناصر P، K، Ca، Mg، Na، Fe، Zn، Cu و Mn، شاخص های هوموسی شدن و جوانه زنی در کمپوست اندازه گیری شدند. بر طبق نتایج، تیمار زغال سنگ در سطح 2 درصد بالاترین دما و تیمار لئوناردیت 2 درصد بیشترین طول مدت زمان فاز ترموفیلی را داشتند. تیمار زغال سنگ در سطح 4 درصد باعث افزایش معنی دار EC و بیوچار باعث افزایش غلظت نیترات و نسبت C/N شد. افزودن لئوناردیت باعث افزایش معنی دار درصد اسید هیومیک و فولویک شد و بالاترین مقادیر شاخص هوموسی شدن و درجه پلیمریزاسیون را ایجاد کرد. برخلاف انتظار مواد افزودنی بر شاخص جوانه زنی و نسبت های E3/E5 و E4/E6 اثر معنی داری نداشتند. در مورد غلظت کل عناصر، تیمار شاهد دارای غلظت عناصر بالاتری در مقایسه با سایر تیمار ها بود. نتایج این تحقیق نشان داد با توجه به هزینه های مواد اولیه، زغال سنگ تیمار مناسبی برای تسریع تولید و بهبود کیفیت کمپوست می باشد و از لئوناردیت به دلیل درصد بالای مواد هیومیک می توان در انتهای کمپوست شدن به منظور غنی سازی و بهبود کیفیت کمپوست تولید شده استفاده نمود.

    کلید واژگان: بیوچار, زغال سنگ, کمپوست شدن مشترک, کود دامی, لئوناردیت
    Adel Reyhanitabar *, Maryam Raji, Kamal Khalkhal, Arash Hemati, Mohammadreza Sarikhani

    In this study, the effect of biochar, leonardite and coal was investigated on humification and germination index, and the concentration of some elements in the co-composting of manure and forest organic materials. The experiment was conducted in a factorial design with two factors, namely treatments at two levels (2 and 4% by weight) mixed with the raw materials and time was the second factor. Sampling was carried out during the composting process in the first to 12 weeks, measuring temperature, EC, C/N ratio, nitrate, and total concentrations of P, K, Ca, Mg, Na, Fe, Zn, Cu, and Mn, humification and germination index in the compost. The results showed that the coal (2%) had the highest temperature, while the leonardite (2%) had the longest thermophilic phase period. The coal (4%) led to a significant increase in EC, and biochar increased nitrate concentration and C/N ratio. The addition of leonardite resulted in a significant increase in humic and fulvic acids concentrations, as well as the highest values of humification and of polymerization index. The additives did not have a significant effect on germination index and the E3/E5 and E4/E6 ratios. The control had higher concentrations of measured elements compared to other treatments. The results of this study suggest that considering the cost of raw materials, coal is a suitable treatment for accelerating the production and improving the quality of compost, and leonardite, due to its high humic substrate, can be used at the end of composting for the enrichment of the produced compost.

    Keywords: Biochar, Coal, Co-Composting, Leonardite, Manure
  • عادل ریحانی تبار، کمال خلخال، ندا پاشاپور
    در این تحقیق آهن قابل جذب خاک در 21 نمونه خاک آهکی سطحی (0-30 سانتی متر) از استان آذربایجان شرقی با پنج روش مختلف شامل DTPA، AB-DTPA، AC-EDTA، هیدروکسیل آمین، اگزالات آمونیوم مرجع و اگزالات آمونیوم سریع اندازه گیری شد. شکل های شیمیایی آهن نیز با روش اصلاح شده سینگ و همکاران تعیین شد. بر طبق نتایج حاصله بیشترین مقدار آهن استخراج شده با روش اگزالات آمونیوم سریع (mg kg-1 03/856) و کمترین آن با روش AC-EDTA (mg kg-146/4) حاصل گردید. روش عصاره گیری با اگزالات آمونیوم سریع علاوه بر اکسیدهای آهن بی شکل (Fe-AFeox) دیگر شکل های آهن مانند شکل های تبادلی (Fe-Ex)، آلی (Fe-Om)، پیوسته به اکسیدهای بلورین (Fe-CFeox) و باقیمانده (Fe-Res) را نیز عصاره گیری کرد. عصاره گیر هیدروکسیل آمین در مقایسه با سایر عصاره گیرها آهن را بیشتر از منبع اکسیدهای بی شکل استخراج کرد. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان داد که شکل های Fe-Ex، Fe-AFeox و Fe-Res بیشترین و شکل های کربناتی (Fe-Car) و پیوسته به اکسیدهای منگنز (Fe-Mnox) کمترین سهم را در آهن عصاره گیری شده با عصاره گیرهای AB-DTPA و DTPA در خاک های مورد مطالعه داشتند. با توجه به روابط آماری احتمالا شکل کربناتی آهن، منبع بالقوه ای برای آهن قابل جذب در خاک های آهکی نیست. ظاهرا محتوای کربن آلی و ظرفیت تبادل کاتیونی موثرترین ویژگی های خاک هستند که فراهمی آهن قابل جذب گیاه در خاک های مطالعه شده را پیش بینی می کنند.
    کلید واژگان: آهن قابل جذب, شکل های آهن, عصاره گیری دنباله ای, AB, DTPA, DTPA
    A. Reyhanitabar, K. Khalkal, N. Pashapour
    In this research available iron was measured in 21 calcareous surface soil samples (0-30 cm) by five methods including DTPA, AB-DTPA, AC-EDTA, hydroxylamine, reference ammonium oxalate and rapid ammonium oxalate. Fe fractions were also determined by the modified sequential extraction procedures introduced by Singh et al. According to results, rapid ammonium oxalate and AC-EDTA methods extracted the maximum (856.03 mg.kg-1) and minimum (4.46 mg.kg-1) amounts of Fe, respectively. Rapid ammonium oxalate extraction method, in addition to Fe-Afeox, extracted other fractions of iron such as Fe-Ex, Fe-Om, Fe-CFeox and Fe-Res. Hydroxylamine method compared to other methods, ectracted Fe mostly from the amorphous oxides source. Regression analysis indicates that Fe-Ex, Fe-AFeox and Fe-Res fractions have major and Fe-Car and Fe-Mnox have minor role in releasing available Fe (with AB-DTPA and DTPA) in the studied soil. According to the statistical relationships, carbonates associated Fe, does not seem a potential source of available Fe in calcareous soils. Organic carbon content and cation exchange capacity of the soils appear the two most influential soil properties that predict available Fe in the studied soils.
    Keywords: AB-DTPA, available Fe, DTPA, iron fractions, sequential extraction
  • عادل ریحانی تبار *، کمال خلخال، نصرت الله نجفی
    سابقه و هدف
    اطلاع از سطح بحرانی آهن در خاک و پاسخ های گیاه به مصرف آن می تواند کمک موثری در توصیه بهینه کود آهن باشد. ذرت مصارف زیادی در تغذیه انسان، طیور و دام، صنایع داروسازی، تولید نشاسته، الکل، روغن و غیره دارد. در ایران به دلیل آهکی بودن خاک ها، کمبود مواد آلی خاک ها، حلالیت کم آهن در pH قلیایی، وجود یون های کربنات و بی کربنات در آب های آبیاری و مصرف بالای کود فسفر، کمبود آهن در اغلب مزارع و باغ ها عمومیت دارد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر کود EDDHA بر شاخص های رشد گیاه ذرت و تعیین سطح بحرانی آهن قابل جذب ذرت با عصاره گیرهای DTPA و AB-DTPA توسط روش های رایج در خاک‎های استان آذربایجان شرقی بود.
    مواد و روش ها
    در تحقیقی که در سال 1392 انجام شد ، سطح بحرانی آهن قابل جذب گیاه ذرت (Zea mays L.) در 21 نمونه خاک که از مناطق مختلف استان آذربایجان شرقی جمع آوری شده بود، تعیین گردید. آزمایش در شرایط گلخانه ای به‎صورت فاکتوریل و بر پایه طرح بلوک‎های کامل تصادفی با کشت گیاه ذرت در دو سطح کودی (صفر و 10 میلی گرم بر کیلوگرم از منبع EDDHA) با سه تکرار در گلدان های حاوی 4 کیلوگرم خاک هواخشک انجام شد. پس از 60 روز رشد، شاخساره و ریشه ذرت برداشت شد. آهن قابل جذب خاکهای مورد استفاده توسط دو روش DTPA و AB-DTPA استخراج و توسط دستگاه جذب اتمی اندازه گیری گردید.
    یافته ها
    نتایج نشان داد که نوع خاک و سطوح آهن مصرفی بر شاخص های رشد ذرت تاثیر معنی داری(P
    نتیجه گیری
    در این تحقیق روش آماری کیت-نلسون به دلیل ضرایب تبیین بسیار پایین ناموفق بود. همچنین به دلیل کم بودن سطح کودی ضریب C2 معادله میچرلیخ-بری اکثرا منفی به دست آمد. سطح بحرانی آهن از طریق میانگین گیری با استفاده از روش های DTPA و AB-DTPA برای ذرت در این مناطق به ترتیب 33/7 و 98/4 میلی گرم بر کیلوگرم پیشنهاد می شود.
    کلید واژگان: آهن, سطح بحرانی, ذرت, DTPA و AB-DTPA
    Adel Reyhanitabar *
    Background And Objectives
    Knowledge about the iron (Fe) critical level and plant response to application of Fe can effectively help to proper use of this element. Corn is used in human nutrition, poultry and livestock in pharmaceticals, starch, and alcohol and oil production. Because of the calcareous soils, low organic matter content, low solubility of iron in alkaline pH, carbonate and bicarbonate ions present in irrigation water, and phosphorus over fertilization, Fe deficiency is common in most fields and gardens.The aim of this study was investigation effect of Fe-EDDHA on corn growth indices and determination of Fe critical level in some calcareous soils of East Azerbaijan province using DTPA and ABDTPA by conventional methods.
    Materials And Methods
    In this research, Fe critical level for corn (Zea mays L.) was determined in 21 soils from corn fields of East Azerbaijan province during 2014-2015. Corn plant was cultivated in two level of Fe (zero and 10 mg Fe kg-1 as Fe-EDDHA) as a factorial experiment in a randomized complete blocks design with three replications in pots containing 4 kg air-dried soil. After 60 days, the plant growth parameters were measured. Fe available of studied soils were extracted by DTPA and ABDTPA methods and measured by atomic absorption spectroscopy (AAS).
    Results
    The results showed that soil type had a significant effect on the growth indices of corn and the effect of applied Fe levels was significant in some of growth indices while the fertilizer and soil interaction was not significant. Critical level of soil Fe for corn with DTPA-Fe, based on 90% relative yield, was determined 10.08, 5, 11.4 and 7.44 mg Fe kg-1 soil by using plant response column order procedure, graphical Cate–Nelson, Cate–Nelson analysis of variance and Mitscherlich-Bray, respectively and for AB-DTPA method was 6.19, 4.4, 9.8 and 4.53 (mg Fe kg-1 soil) respectively. As well as to achieve a 90% relative concentration of active Fe in shoot by using graphical Cate–Nelson and DTPA and AB-DTPA methods, critical soil Fe level were 6.8 and 4.8 mg Fe kg-1 soil, respectively. Mitscherlich-Bray equation coefficients, C1 and C2, for DTPA-Fe were 0.1344 and 0.0356 kg soil mg-1Fe, respectively and for AB-DTPA-Fe were 0.2207 and 0.0556 kg soil mg-1Fe.
    Conclusion
    In this study, statistical Kate- Nelson's method due to very low coefficient of determination was unsuccessful. Also, due to the low level of applied Fe fertilizer, C2 factor of Mitscherlich--Bray equation was mostly negative. Iron critical levels by averaging and using DTPA and AB-DTPA methods for corn in these areas, respectively, 33/7 and 98/4 mg kg is suggested.
    Keywords: AB-DTPA, Corn, Critical level, DTPA, Iron
  • عادل ریحانی تبار*، کمال خلخال، نصرت الله نجفی
    این تحقیق برای ارزیابی روش های عصاره گیری آهن قابل استفاده گیاه ذرت در خاک و اندازه گیری آهن فعال گیاه کشت شده در 21 نوع خاک آهکی سطحی از استان آذربایجان شرقی انجام گرفت. در یک آزمایش گلخانه ای در خاک های مورد مطالعه با سه تکرار گیاه ذرت (Zea mays L.) رقم سینگل کراس 704 کشت شد. پس از 60 روز شاخساره و ریشه ذرت برداشت شد. نتایج نشان داد که آهن عصاره گیری شده از خاک توسط روش های DTPA و AB-DTPA بالاترین ضریب همبستگی را با شاخص های رشد ذرت مانند وزن تر و خشک، غلظت آهن فعال در شاخساره، شاخص کلروفیل برگ ها، مقدار جذب آهن شاخساره و برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک ها داشتند. روش AB-DTPA به دلیل ضریب همبستگی بالاتر نسبت به روش DTPA و عصاره گیری هم زمان چندین عنصر، به عنوان عصاره گیر برتر انتخاب شد. به طور میانگین AC-EDTA کمترین مقدار و روش اگزالات آمونیوم سریع بیشترین مقدار آهن را از خاک استخراج کردند. برای اندازه گیری غلظت آهن فعال گیاه ذرت هر دو روش ارتوفنانترولین %5/1 و HCl یک نرمال مناسب تشخیص داده شدند. بین آهن فعال اندازه گیری شده توسط ارتوفنانترولین با آهن فعال اندازه گیری شده توسط HCl ضریب همبستگی خطی معنی دار مشاهده شد (**66/0 r =، 01/0p<)، اما روش ارتوفنانترولین به دلیل همبستگی نزدیک تر با شاخص های رشد گیاه و آهن قابل استفاده خاک عصاره گیری شده با روش های DTPA و AB-DTPA نسبت به روش HCl برتر شناخته شد
    کلید واژگان: DTPA, AB, DTPA, ذرت, خاک های آهکی
    Adel Reyhanitabar*, Kamal Khalkhali
    This research was conducted to evaluation of extraction methods for determining the available iron (Fe) and active Fe in corn plant (Zea mays L.) at 21 calcareous surface soil samples in the East Azerbaijan province. In a greenhouse experiment, corn plant single cross 704 cultivar has been cultivated with 3 replications. After 60 days, the plant growth parameters were measured. According to the results, DTPA and AB-DTPA had the highest linear correlation coefficient with growth indices of corn such as active Fe concentration, chlorophyll index, Fe content, fresh weight and shoot dry weight as well as with some physical and chemical properties of soils. AB-DTPA due to a correlation coefficient greater than DTPA and simultaneous extraction of multiple nutrients was chosen as the best extractant. On the average, rapid ammonium oxalate and AC-EDTA extracted the maximum and minimum amounts of Fe, respectively. The both of 1.5% o-phenanthroline and 1N HCl methods were suitable for measuring corn active Fe concentration. Significant correlation (r=0.66 ,p
    Keywords: AB, DTPA, corn, calcareous soils, DTPA
بدانید!
  • در این صفحه نام مورد نظر در اسامی نویسندگان مقالات جستجو می‌شود. ممکن است نتایج شامل مطالب نویسندگان هم نام و حتی در رشته‌های مختلف باشد.
  • همه مقالات ترجمه فارسی یا انگلیسی ندارند پس ممکن است مقالاتی باشند که نام نویسنده مورد نظر شما به صورت معادل فارسی یا انگلیسی آن درج شده باشد. در صفحه جستجوی پیشرفته می‌توانید همزمان نام فارسی و انگلیسی نویسنده را درج نمایید.
  • در صورتی که می‌خواهید جستجو را با شرایط متفاوت تکرار کنید به صفحه جستجوی پیشرفته مطالب نشریات مراجعه کنید.
درخواست پشتیبانی - گزارش اشکال