تغییرات غلظت هیدروکربن های نفتی (PAHs) در رسوبات سطحی سواحل ایرانی دریای خزر تا عمق 30 متر (98-1397)

هدف از این تحقیق تعیین غلظت هیدروکربن های آروماتیک (16PAHs) در رسوبات سطحی طی چهار فصل در نیم خط های مختلف حوزه جنوبی دریای خزر و بررسی علل تغییرات زمانی و مکانی آنها، مقایسه با حد مجاز استاندارد و منشایابی این ترکیبات بود. نمونه برداری رسوبات سطحی با استفاده از یک گرب (Van veen grab) از اعماق 10 و 30 متر در سواحل استان های گیلان، مازندران و گلستان در هشت نیم خط عمود بر ساحل (آستارا، بندرانزلی، سفیدرود، رامسر، نوشهر، بابلسر، بندرامیرآباد و بندرترکمن) طی فصول پاییز و زمستان 1397 و بهار و تابستان 1398 انجام شد. آماده سازی نمونه های رسوب به منظور بررسی 16PAHs به روش استاندارد (استخراج با ترکیبات آلی به وسیله دستگاه سوکسله)، انجام شد. نتایج نشان داد که میانگین غلظت سالانه 16PAHs در چهار فصل پاییز، زمستان، بهار و تابستان به ترتیب برابر 5/11±6/29، 611±2125، 0/3±2/4 و 1/3±3/5 میکروگرم برکیلوگرم وزن خشک بود و حداکثر غلظت 16PAHs در نیم خط نوشهر در فصل زمستان ثبت شد. نتایج تحقیق کنونی نشان داد که ترکیبات 2 و 6 حلقه ای دارای درصد فراوانی کمی در رسوبات بوده و میانگین غلظت 16PAHs و BaP در رسوبات سطحی اکثر نمونه ها کمتر از استانداردهای حد مجاز جهانی بود. براساس نسبت تشخیصی (3/0LMW/HMW=) منشاء ترکیبات پلی آروماتیک در رسوبات، بیشتر پیروژنیک ثبت گردید.