مدل پیش بینی سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری، بر اساس استرس ادراک شده و انسجام روانی با میانجی گری رفتارهای ارتقادهنده سلامت در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

بروز بیماری های روان تنی سبب می شود نظم روانی بیماران مختل شود و با آسیب های روان شناختی مزمنی مواجه شوند. با توجه به نقش شناخته شده مسائل روانی در بیماری های روده ای، پژوهش حاضر به بررسی نقش میانجی گر رفتارهای ارتقادهنده سلامت در رابطه بین استرس ادراک شده و انسجام روانی با سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر پرداخته است.

روش پژوهش، توصیفی- همبستگی و مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بودند که در فصل پاییز و زمستان سال 1400 به مراکز درمانی و متخصصان گوارش شهر اصفهان مراجعه کرده بودند. نمونه آماری 340 بیمار بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارها شامل مقیاس سازگاری روانی- اجتماعی با بیماری (PSADS)، مقیاس استرس ادراک شده (PSS)، پرسشنامه انسجام روانی (SCQ) و پرسشنامه رفتارهای ارتقادهنده سلامت (HPBQ) بودند و تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و آزمون بوت استراپ با بهره گیری از نرم افزار آماری SPSS  نسخه 23 و AMOS  نسخه 23 صورت گرفت.

نتایج نشان داد استرس ادراک شده، انسجام روانی و رفتارهای ارتقادهنده سلامت بر سازگاری روانی-اجتماعی اثر مستقیم معنادار دارد (0/01>P). نتایج بوت استراپ نشان داد که رفتارهای ارتقادهنده سلامت در رابطه بین استرس ادراک شده و انسجام روانی با سازگاری روانی-اجتماعی با بیماری ای که نقش میانجی گری دارد، معنادار است (0/01>P).

لازم است که درمانگران بالینی با به کارگیری روش های درمانی روان شناختی کارآمد مبتنی بر رفتارهای ارتقادهنده سلامت، سازگاری روانی-اجتماعی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر را بهبود بخشند.