نقد دیدگاه خاورشناسان درباره تشابه قصص قرآن با عهدین

یکی از مهم ترین مستندات خاورشناسان برای تردید در اصالت قرآن و نبوت پیامبر (ص) و ادعای وام گیری قرآن از عهدین، شباهت محتوای قصص پیامبران در قرآن با عهدین بوده است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی-تطبیقی و با استنادات درون دینی (اعم از قرآن، تفسیر، کتب لغت و...) و برون دینی (عهدین، آراء خاورشناسان و داده های تاریخی)، به تحلیل و ارزیابی آراء خاورشناسان حول سه محور «خاستگاه و منابع داستان ها»، «نحوه دست یابی پیامبر (ص) به منابع» و «تغییرات قصه ها به هنگام انتقال» پرداخته است. طبق یافته های پژوهش، غلبه رویکرد تاریخی به ادیان و عدم توجه به وحدت منبع الهی ادیان توحیدی، همچنین نوع نگرش خاورشناسان به مقوله وحی و تلقی آن به مثابه تجربه شخصی، مهم ترین عوامل موثر در طرح ادعای اقتباس داستان های قرآن از عهدین است. نتایج تحقیق نشان می دهد که آشنایی خاورشناسان با زبان عربی، همراه با کاستی هایی است که به نوبه خود بر تحقیقات شان موثر بوده است؛ اطلاعات آن ها برگرفته از منابع عربی است که بعضا جزئی و ناقص هستند، اما در کنار آن ،کینه توزی و انگیزه های خصمانه محققان نیز بی تاثیر نبوده است.