شناسایی و تحلیل نقاط حادثه خیز شهر همدان

  امروزه با آمار رو به افزایش تصادفات، لزوم مدیریت ایمنی راه با تمرکز بر شناسایی چالش های اساسی و زیرساختی از جمله شناسایی، ایمن سازی و رفع نقاط حادثه خیز ضرورتی اجتناب ناپذیر است بر همین اساس این پژوهش با هدف شناسایی و تحلیل نقاط حادثه خیز معابر درون شهری همدان صورت گرفته است.

پژوهش حاضر برحسب هدف، کاربردی و بر حسب ماهیت و روش اجرا، توصیفی- تحلیلی و استنباطی است و همچنین از نوع کمی است. در این تحقیق برای شناسایی و تحلیل نقاط حادثه خیز معابر درون شهری همدان، آمار تصادفات شهر همدان در سال 1401 بر اساس موقعیت مکانی تحلیل و نسبت به قطعه بندی معابر اقدام و با بر مبنای فراوانی تصادفات، نرخ تصادف و شاخص همسنگ [1]، قطعات حادثه خیز شناسایی و رتبه بندی گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات، فرم های کروکی های ترسیم شده تصادفات (کام)، توسط افسران کارشناس تصادف و همچنین مشاهده میدانی معابر شهر همدان در سال 1400 می باشد. استفاده از سه روش به طور همزمان برای شناسایی نقاط حادثه خیز، نوآوری این تحقیق، قلمداد می گردد.

نتایج نشان داد که اگر برای تشخیص نقاط حادثه خیز، صرفا از روش فراوانی تصادفات استفاده شود، نقاط مستعد معابر بزرگراهی به عنوان نقطه حادثه خیز شناسایی خواهند شد در صورتی که اگر از روش نرخ تصادفات استفاده شود، خروجی مطالعه، تقاطع ها و میادین به عنوان نقطه حادثه خیز تعیین خواهند شد و اگر از روش همسنگ استفاده شود، نقاط مستعد بلوارها و معابر شریانی به عنوان نقطه حادثه خیز معرفی خواهند شد.

در این تحقیق نشان داده شد که روش های مختلف تعیین نقاط حادثه خیز، نتایج مختلفی را ارائه خواهند کرد و از این جهت لازم است محققین بسته به نوع تحقیق خود، روش مناسب را انتخاب نمایند. این تحقیق برای شهرداری ها، راهداری ها و پلیس راهور نیز جالب توجه می باشد تا در گزارش های مربوط به ایمنی، نوع معابر را نیز مورد مورد توجه قرار دهند. همچنین ترکیب روش های سه گانه فراوانی تصادفات، نرخ تصادف و شاخص همسنگ منجر به نتایج قابل اعتمادی در شناسایی نقاط حادثه خیز شهری و اولویت بندی آن ها خواهد داشت.