زمان پریشی در داستان «عصرهای یکشنبه» علی خدایی

هر داستان روایتی از رخدادهاست که در بستر زمان به وقوع می پیوندد . این رخدادها از سیری پیوسته و گاه شمارانه پیروی می کنند ، اما در جایی ناهماهنگی هایی به صورت زمان پریشی پدید می آید که باعث گسترش فضای داستان و ایجاد تعلیق و انتظار در خواننده می شود . نویسنده با استفاده از تکنیک زمان پریشی ، نظام خطی داستان را در هم شکسته و با نمایش دنیای درونی شخصیت اصلی داستان ، مخاطب را به بازخوانی یک داستان پرتحرک ، پیچیده و درگیرانه فرامی خواند . علی خدایی نویسنده داستان عصرهای یکشنبه ، با درهم شکستن سیر خطی زمان ، از زمان پریشی گذشته نگر (درونی و بیرونی) استفاده کرده است. گذشته نگری های درونی شیوه استفاده از زمان در داستان است و گذشته نگری بیرونی مانند پلی برای رسیدن به اتفاقات اصلی روایت است . پژوهش حاضر می کوشد با بررسی داستان عصرهای یکشنبه اثر علی خدایی ، مقوله زمان پریشی را با شیوه تحلیلی ، واکاوی کند و تکنیک نویسنده در گسستگی زمان داستان را مورد بررسی قرار دهد .